سپر حرارتی ناسا ۱۰ آبان به فضا می رود
به گزارش نیو وبلاگ، ناسا بزودی یک سپر حرارتی بادی عظیم را در مدار نزدیک زمین آزمایش خواهد نمود که در آینده می تواند مأموریت های مریخ، زهره و قمر تایتان را تسهیل کند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ناسا اخیراً یک فناوری علمی-تخیلی را با برخورد دادن یک فضاپیما به یک سیارک تحت عنوان مأموریت DART به حقیقت تبدیل کرد.
حالا هم می خواهد یک اِیروشل(aeroshell) بادی بزرگ را تحت عنوان مأموریت LOFTID آزمایش کند که می تواند روزی برای استقرار محموله های بزرگ در مریخ و سایر سیاره ها و قمرهای منظومه شمسی به صورت ایمن استفاده گردد.
ایروشل یک پوسته سفت و سخت محافظ حرارتی است که به کاهش سرعت کمک می نماید و از یک وسیله نقلیه فضایی در مقابل فشار، گرما و زباله های احتمالی بوجود آمده توسط اصطکاک در هنگام ورود به اتمسفر یک سیاره محافظت می کند.
اجزای اصلی ایروشل از یک سپر حرارتی و یک پوسته پشتی تشکیل شده است. سپر حرارتی گرمای ناشی از فشردگی هوا در جلوی فضاپیما را در طول ورود به اتمسفر جذب می کند. پوسته پشتی هم محموله تحویلی را همراه با اجزای مهمی مانند چتر نجات، موتورهای موشک و تجهیزات الکترونیکی نظارتی حمل می کند.
ایروشل در طول فرایند ورود، برای کاهش سرعت و فرود در پرواز یک فضاپیما استفاده می شود. ایروشل ابتدا سرعت فضاپیما را در حین وود به جو یک سیاره می کاهد و وظیفه دارد انرژی جنبشی حاصل از سرعت بسیار بالا را پراکنده کند. سپر حرارتی مقداری از این انرژی را جذب می کند، در حالیکه مقدار زیادی از آن به طور عمده توسط تشعشع به گازهای جوی پراکنده می شود.
در طول مراحل آخر فرود، معمولا یک چتر نجات باز می شود و سپر حرارتی جدا می شود. موشک ها هم در پوسته پشتی قرار می گیرند تا به کنترل یا فرود آهسته کمک کنند. کیسه های هوا هم امکان دارد برای کاهش اثر برخورد با سطح سیاره باد شوند.
ایروشل ها یکی از اجزای کلیدی کاوشگرهای فضایی هستند. آنها در تمام مأموریت هایی که محموله هایی را به زمین بازمی گردانند، استفاده می شوند. آنها همینطور برای تمام مأموریت های فرود به مریخ، زهره، قمر تایتان و استفاده شده اند.
آزمایش LOFTID ناسا در مدار نزدیک زمین که یک سپر حرارتی بادی بزرگ است که به صورت قابل توجهی شبیه به یک بشقاب پرنده به نظر می آید، قرار بود در ماه گذشته(سپتامبر ۲۰۲۲) پرتاب شود اما به تعویق افتاد و الان مقرر است اوایل ماه آینده(نوامبر ۲۰۲۲) راهی فضا شود.
هنگامی که یک فضاپیما وارد جو یک سیاره می شود، کشش و اصطکاک آیرودینامیکی، انرژی جنبشی را به گرما تبدیل می کند که به کاهش سرعت فضاپیما در هنگام فرود به سمت سطح سیاره کمک می نماید. چگالی جو مریخ بسیار کمتر از زمین است که روند کاهش سرعت فضاپیما را همانطور که در موارد مختلف در فرود مریخ نوردها دیده شده است، بسیار چالش برانگیز می کند.
اتمسفر مریخ آن قدر نازک است که نمی تواند سرعت فضاپیماها را به همان شکلی که در زمین اتفاق می افتد، کم کند، به این معنا که ورود به جو سیاره سرخ بسیار خطرناک تر است و احتیاج به محافظت بیشتری نسبت به زمین دارد. بنا بر این است که ناسا بزودی ایروشل بزرگ LOFTID خویش را آزمایش خواهد نمود.
ناسا این سازه عظیم را در تاریخ اول نوامبر ۲۰۲۲ با موشک اطلس V پرتاب خواهد نمود.
قابل ذکر است که این ایروشل بعد از ماهواره مدار قطبی JPSS-۲ متعلق به اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، محموله ثانویه موشک اطلس V خواهد بود که مقرر است از پایگاه نیروی فضایی واندنبرگ در کالیفرنیا به پرواز درآید.
ایروشل LOFTID اساساً یک سازه بادی دایره ای بزرگ است که بوسیله ی یک سپر حرارتی انعطاف پذیر محافظت می شود. این ایروشل با قطر شش متر در حین حرکت در جو مانند یک سیستم ترمز عظیم عمل می کند و نسبت به ایروشل های معمولی و بسیار کوچک تر، اصطکاک بیشتری به وجود می آورد.
این سازه طوری طراحی شده است که به فضاپیماها اجازه دهد در ارتفاعات بالاتر در جو، سرعت خویش را کاهش دهند، به این معنا که گرمای شدید کمتری را تجربه خواهند کرد. ناسا در وبسایت خود می گوید که این فناوری، انواع مأموریت های پیشنهادی ناسا را به مقاصدی مانند مریخ، زهره، قمر تایتان و همینطور بازگشت به زمین تسهیل می کند.
حالا به قول ناسا این سیستم انعطاف پذیر کامل شده و به "مرکز تحقیقات لانگلی"(LaRC) ناسا رسیده است. مهندسان در لانگلی، این سیستم را مورد آزمایش های نهایی قرار می دهند تا مطمئن شوند که LOFTID آماده پرواز است.
LOFTID در این آزمایش نمایشی در تاریخ یک نوامبر، در هنگام پایین آمدن از مدار نزدیک زمین، باد خواهد نمود و اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، به قول ناسا این فناوری می تواند در مأموریت های آتی فرود خدمه و برای ارسال مأموریت های رباتیک به مریخ و بازگرداندن محموله های سنگین تر به زمین مورد استفاده قرار گیرد.
افرادی که پوشش مأموریت مریخ نورد "استقامت" ناسا را دنبال کردند، احتمالا فرود فرودگر این مأموریت به جو نازک سیاره سرخ را به یاد دارند که از آن بعنوان "هفت دقیقه وحشت" یاد می شد. در آن لحظات حساس، خیلی از اعضای تیم زمینی مأموریت می ترسیدند که این مریخ نورد ۲.۷ میلیارد دلاری به صورت ایمن فرود نیاید.
البته یک ایروشل عظیم مانند آنچه در LOFTID نشان داده شده است، همه خطرات را از بین نمی برد، اما این پتانسیل را دارد که فرود محموله های پرارزش را خیلی کم خطر کند.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب