افزایش امیدها به احتمال کشف حیات در منظومه تراپیست-۱
به گزارش نیو وبلاگ، شبیه سازی تکامل جو سیاره با یک مدل کامپیوتری جدید نشان داد که امکان دارد آب در بعضی از سیارات منظومه سیاره ای جذاب«تراپیست-۱» باقی مانده باشد و احتمال وجود زندگی را در آنها افزایش دهد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندان سال هاست در رابطه با احتمال وجود حیات در هفت سیاره اعجاب انگیز بحث می کنند که به دور ستاره «تراپیست-۱»(Trappist-۱)، معروف ترین منظومه سیاره ای بیرون از سیاره ما می چرخند. دلیل اینست که باآنکه برخی از سیارات مورد نظر در منطقه قابل سکونت ستاره خود پیرامون یک جرم ستاره ای که در آن آب مایع می تواند وجود داشته باشد، می چرخند اما این سیارات همیشه جای چندان راحتی نبوده اند.
سیارات فراخورشیدی تراپیست-۱ در گذشته در معرض شرایط بسیار ناملایم تری قرار داشتند چونکه ستاره والد آنها بسیار داغ تر بود. دانشمندان پیش تر فکر می کردند در طول آن صدها میلیون سال سوزان، هر نوع آبی که شاید در سنگ های این سیارات به دام افتاده، تبخیر شده و در فضا پراکنده شده است. این امر، شانس سیارات تراپیست-۱ را برای توسعه حیات به آن صورتی که ما می شناسیم، از بین می برد. با این حال، پژوهش جدیدی که برپایه یک روش مدل سازی تکامل جو سیاره ها انجام شده، نشان داده است که امکان دارد همه شرایط لازم به منظور زندگی کردن در سیارات فراخورشیدی تراپیست-۱ از بین نرفته باشد.
«فرانک سلسیس»(Franck Selsis) ستاره شناس «دانشگاه بوردو»(University of Bordeaux) فرانسه و همکارانش قصد نداشتند ثابت کنند که منظومه فریبنده سیارات فراخورشیدی مشابه زمین که به دور یک ستاره کوچک و خنک در فاصله ۴۰ سال نوری از زمین می چرخند، می توانند میزبان حیات باشند. آنها از ماهیت خام مدلهای موجود که جو سیاره های غنی از آب را شبیه سازی می کنند، ناامید شده بودند. سلسیس و گروهش می خواستند نمونه واقعی تری را خلق کنند که شرایط جوی واقعی آن سیارات را در نظر بگیرد، نه فقط مجموعه ای از مفروضات نظری.
توسعه اتمسفرهای بزرگ سرشار از آب، گامی مهم در تکامل یافتن سیارات اقیانوس دار است. بنابراین، درک بهتر این اتمسفرها امکان دارد به دانشمندان کمک نماید تا لیست مکان هایی از کیهان را که امکان دارد در آنها زندگی وجود داشته باشد، با دقت بیشتری محدود کنند. برپایه نظریه های کنونی، زمانیکه سیارات تشکیل می شوند، آب موجود در آنها در سنگ هایشان قرار می گیرد اما به علت وجود آتشفشان های قوی، این آب در جو تبخیر می شود. وقتی شرایط مناسب باشد، بخار آب این فرصت را دارد که متراکم شود و اقیانوس مایعی را تشکیل دهد که در آن امکان دارد حیات ظهور کند اما این که دقیقاً چه زمانی شرایط مناسب می باشد، یک پرسش بدون پاسخ باقی می ماند.
سلسیس در مصاحبه با اسپیس اظهار داشت: در گذشته، زمانیکه ما این اتمسفرها را مدل سازی می کردیم، یک تقریب بسیار قوی انجام می دادیم که می گفت این جوها همرفتی هستند. این بدان معناست که تشعشعات ستاره ای بسیار عمیق در نزدیکی سطح سیاره جمع می شوند و نحوه بالا و پایین رفتن انرژی از راه حرکت همرفتی صورت می گیرد.
وی ادامه داد: هوای گرم بالا می رود، هوای سرد پایین می آید و فرض می نماییم این راه اصلی انتقال انرژی از جو و سپس، تابش آن به فضا است. این مفهوم، زندگی ما را بسیار ساده تر می کند چونکه وقتی همرفت نیروی محرکه اصلی یک جو است، ما گرادیان دما را می شناسیم و می دانیم که دما چگونه همراه با فشار تغییر می کند. این فقط به نوع گازی که به جو اضافه می شود، مربوط است.
با این حال، همه چیز در سیارات واقعی چندان ساده نیست. سلسیس توضیح داد: میزان کدر بودن گازی که یک سیاره را پوشانده است، با افزایش ارتفاع تغییر می کند و بر مقدار گرمایی که در آن محبوس می شود و مقداری که به فضای بیرونی می گریزد، تاثیر می گذارد.
مدل جدید تکامل جو سیاره ها، نتایج متفاوتی را نسبت به مدلهای پیشین عرضه می دهد
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب