به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، صنعت گردشگری در سال های گذشته به یکی از مهم ترین صنایع جهان تبدیل گشته است. با این وجود، ورود گردشگران بین المللی در سطح جهان در سال ۲۰۲۰ نسبت به مدت مشابه سال قبل از آن، ۷۲ درصد کاهش داشته است که این کاهش به دلیل مشکل ویروس کرونا و محدودیت های به وجود آمده در سفر همچنان وجود دارد و منجر به زیان ۹۳۵ میلیارد دلاری درآمد حاصل از صنعت گردشگری بین المللی شده است. دراین میان، منطقه خاورمیانه کاهش ۷۳ درصدی را ثبت کرده است، در صورتی که آفریقا با کاهش ۶۹ درصدی و اروپا و آمریکا هم با کاهش ۶۸ درصدی مواجه بوده اند.
بنا بر اطلاعات عرضه شده توسط متخصصان و طبق گزارش سازمان جهانی گردشگری، در سال ۲۰۱۹ تعداد گردشگران ورودی به ایران حدود ۹ میلیون ثبت شده است که نسبت به سال ۲۰۱۸ افزایش حدودا ۲۴ درصدی داشته است. مطابق با سند چشم انداز بیست ساله کشور، ضروریست سهم ایران از شمار گردشگران جهانی تا ۱.۵ درصد در سال ۱۴۰۴ افزایش یابد، یعنی حدود ۲۰ میلیون نفر گردشگر از بازار جهانی را سالانه به خود جذب نماید که این امر مستلزم سرمایه گذاری بیشتر از ۳ هزار میلیارد تومان در این صنعت است. توسعه مداوم صنعت گردشگری شاید تنها با رشد سیستم های فناوری اطلاعات و ارتباطات میسر باشد. در واقع فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش مهمی در بهبود رقابت پذیری سازمان ها و مقاصد گردشگری دارد. این فناوری در حال دگرگونی به یک سیستم یکپارچه از تجهیزات و نرم افزارهای شبکه ای است.
در این رابطه، پژوهشگرانی از دانشگاه قم و دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای همدان و گنبد کاووس مطالعه ای آینده پژوهانه را انجام داده اند که در آن، هوش کسب و کار در صنعت گردشگری مورد بررسی قرار گرفته است.
در این تحقیق، از روش های کیفی و کمی برای تحلیل داده ها استفاده شده و خبرگان گردشگری، آینده پژوهی و هوش کسب و کار، مورد پرسش قرار گرفته اند.
بر مبنای نتایج بررسی های انجام شده، چهار سناریو با اسامی عصر شکوفایی، عصر ناهمسانی، خانه عنکبوت و عصر یخی پرورش یافت و سناریوهای عصر شکوفایی و عصر یخی، به ترتیب بهترین و بدترین شرایط را در مورد آینده هوش کسب و کار در گردشگری به تصویر می کشند.
در اینباره، محمدحسن ملکی، پژوهشگر دانشگاه قم و همکارانش می گویند: «برای تحول درونزا در حوزه توسعه هوش کسب و کار در گردشگری در کشور بسترهایی نیاز است تا در آینده امکان توسعه این فعالیت ها وجود داشته باشد. با مهیا کردن این بسترها، در صورت بروز گشایش های بین المللی شرایط مناسبی برای صنعت گردشگری فراهم خواهد آمد».
آنها می افزایند: «یکی از این بسترها، مساله قانون گذاری و رگولاتوری است. شفاف بودن قوانین و محدوده فعالیت، ابهامات و ریسک های پیش روی استارتاپ های گردشگری و کسب وکارهای گردشگری را در استفاده از خدمات و فناوری های نوآورانه مانند هوش مصنوعی و کلان داده ها می کاهد. قوانین مورد نظر باید با همکاری ذی نفعان مختلف صنعت گردشگری همچون نهادهای متولی (مثل میراث فرهنگی)، کسب وکارهای گردشگری، استارتاپ های گردشگری، پارک های علم و فناوری و مراکز رشد و شرکتهای توسعه فناوری وضع شود تا ضمانت اجرایی داشته باشد».
بر مبنای یافته های این تحقیق، مطلب بعدی، افزایش شفافیت در عرضه آمار و گزارش ها و وجود پایگاه های اطلاعاتی گسترده و شفاف است. این شفافیت باید توسط نهادهای متولی گردشگری دنبال شود. در این عرصه اقداماتی مانند جلوگیری از عرضه آمارهای موازی، مشخص کردن نهادهای عرضه دهنده آمار و اطلاعات در بخش های مختلف همکاری با کسب و کارها و مؤسسات گردشگری در زمینه عرضه آمار و گزارش ها، در اختیار قرار دادن متناوب و دوره ای آمارهای گردشگری در اختیار کسب وکارهای گردشگری و هماهنگی بین دستگاههای مسؤول گردشگری مانند میراث فرهنگی با سایر نهادها و سازمان های مؤثر مثل وزارت خارجه، وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات، وزارت ارشاد و وزارت بهداشت خیلی مهم می باشد.
به قول ملکی و همکارانش، «سیاست گذاران و تصمیم سازان دولتی به شیوه دیگری هم می توانند از پیاده سازی هوش کسب و کار در صنعت گردشگری حمایت کنند. برای نمونه فعالیت های وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات در جهت توسعه اینترنت در کشور، افزایش سرعت و پهنای باند، دسترسی بیشتر کاربران به اینترنت، پشتیبانی از شرکتهای توسعه دهنده فناوری هوش کسب و کار، هوش مصنوعی و علم داده می تواند زیر ساخت های فنی و فناورانه هوش کسب و کار در کشور را مهیا کند».
به اعتقاد این محققان، «با توجه به وجود تحریم های خارجی و محدودیت های بین المللی، حمایت مالی، آموزشی و مشاوره ای از استارتاپ های گردشگری و شرکتهای دانش بنیان مشغول در حوزه هوش کسب و کار می تواند نیازهای فناورانه کسب وکارهای گردشگری در زمینه هوش کسب و کار را رفع کند. پارک های علم و فناوری و مراکز رشد، دانشگاه ها، بانک ها و مؤسسات تأمین مالی همچون نهادهایی هستند که در این عرصه می توانند بسیار مؤثر باشند».
همینطور در این تحقیق اشاره شده است که در زمینه تأمین مالی می توان از نوآوری های مالی فین تک ها مثل فناوری مالی جمعی هم استفاده نمود. از طرفی با توجه به اهمیت گردشگری در رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال زایی، تخصیص بخش قابل توجهی از بودجه های عمرانی به توسعه زیرساخت های فنی و فناورانه هوش کسب و کار در کشور سبب رفع موانع پیش روی کسب وکارهای گردشگری در استفاده از هوش کسب و کار خواهد شد.
بر مبنای گفته های ملکی و همکارانش، «همکاری و هماهنگی بیشتر بین کسب وکارهای گردشگری و ایجاد یک زنجیره تأمین کارآمـد خـدمات گردشگری زمینه ساز استفاده از سیستم های اطلاعاتی پیشرفته، تولید داده ها در حجمی وسیع با کیفیت مناسب، ایجاد پایگاه های اطلاعاتی گسترده و کارآمد و همچنین بکارگیری ابزارهـای هـوش کسب و کار است. به همین خاطر بدون ایجاد ارتباطات قوی بین حلقه های مختلف این زنجیره تأمین متشکل از سیاست گذاران و متولیان صنعت گردشگری در کشور، مدیران محلی، کسب وکارهای گردشگری، استارتاپ های گردشگری و شرکتهای توسعه دهنده فناوری، کسب و کارها تمایلی به تغییر روش های سنتی مدیریت و اداره کسب وکارهای خود نخواهند داشت. در این عرصه نقش دستگاههای متولی گردشگری و متولیان بومی در هر منطقه بسیار کلیدی است».
از این یافته ها، مقاله ای علمی پژوهشی تهیه شده که فصلنامه «مطالعات اجتماعی گردشگری» وابسته به پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی آن را منتشر نموده است.
منبع: نیو وبلاگ