حكمت های باقری
نیو وبلاگ حكمت های باقری
۱- نافرجام و خوش انجام امام باقر (علیه السلام): «فَلَرُبَّ حَریص عَلی أَمْر مِنْ أُمُورِ الدُّنْیا قَدْ نالَهُ، فَلَمّا نالَهُ كانَ عَلَیْهِ وَبالاً وَشَقِیَ بِهِ وَلَرُبَّ كارِه لاَِمْر مِنْأُمُورِالاْخِرَةِ قَدْنالَهُ فَسَعِدَبِهِ.»
چه بسا حریصی بر امری از امور دنیا دست یافته و چون بدان رسیده سبب نافرجامی و بدبختی او گردیده است، و چه بسا كسی كه برای امری از امور آخرت كراهت داشته و بدان رسیده، ولی به وسیله آن سعادتمند گردیده است.(1) ۲- بهترین فضیلت و برترین جهاد
امام باقر (علیه السلام): «لا فَضیلَةَ كَالْجِهادِ، وَ لا جِهادَ كَمُجاهَدَةِ الْهَوی.»
فضیلتی چون جهاد نیست، و جهادی چون مبارزه با هوای نفس نیست.(2) ۳- استقامت بزرگ
امام باقر (علیه السلام): «أُوصیكَ بِخَمْس إِنْ ظُلِمْتَ فَلا تَظْلِمْ وَ إِنْ خانُوكَ فَلا تَخُنْ، وَ إِنْ كُذِّبْتَ فَلا تَغْضَبْ، وَ إِنْ مُدِحْتَ فَلا تَفْرَحْ وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلا تَجْزَعْ.»
تو را به پنج چیز سفارش می كنم۱ـ اگر مورد ستم واقع شدی ستم مكن، ۲ـ اگر به تو خیانت كردند، خیانت مكن، ۳ـ اگر تكذیبت كردند، خشمگین مشو، ۴ـ اگر مدحت كنند، شاد مشو، ۵ـ و اگر نكوهشت كنند بیتابی مكن.(3) ۴- پذیرش سخن پاك
امام باقر (علیه السلام): «خُذُوا الْكَلِمَةَ الطَّیِّبَةَ مِمَّنْ قالَها وَ إِنْ لَمْ یَعْمَلْ بِها.»
سخن طیّب و پاكیزه را از هر كه گفت بگیرید، باآنكه او خود، بدان عمل نكند.(4) ۵- زیبایی حلمِ با علم
امام باقر (علیه السلام): «ماشیبَ شَیْءٌ بِشَیْء أَحْسَنَ مِنْ حِلْم بِعِلْم.»
چیزی با چیزی نیامیزد كه بهتر از حلم با علم باشد.(5) ۶- كمالِ جامع انسانی
امام باقر (علیه السلام): «أَلْكَمالُ كُلُّ الْكَمالِ أَلتَّفَقُهُ فِی الدّینِ وَ الصَّبْرُ عَلَی النّائِبَةِ وَ تَقْدیرُ الْمَعیشَةِ.»
همه كمال در سه چیز است ۱ـ فهم عمیق در دین، ۲ـ صبر بر مصیبت و ناگواری، ۳ـ و اندازه گیری خرج زندگانی.(6)
۷- سه خصلت نیكو
امام باقر (علیه السلام): «ثَلاثَةٌ مِنْ مَكارِمِ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ أَنْ تَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَكَ، وَ تَصِلَ مَنْ قَطَعَكَ، وَ تَحْلُمَ إِذا جُهِلَ عَلَیْكَ.»
سه چیز از مكارم دنیا و آخرت است۱ـ گذشت كنی از كسی كه به تو ستم كرده است، ۲ـ بپیوندی به كسی كه از تو بریده است، ۳ـ و بردباری ورزی در وقتی كه با تو به نادانی برخورد شود.(7) ۸- اصرار در دعا
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ اللّهَ كَرِهَ إِلْحاحَ النّاسِ بَعْضِهِمْ عَلی بَعْض فِی الْمَسْأَلَةِ وَ أَحَبَّ ذلِكَ لِنَفْسِهِ، إِنَّ اللّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ یُحِبُّ أَنْ یُسْأَلَ وَ یُطْلَبَ ما عِنْدَهُ.»
خدا را بد آید كه مردم در خواهش از یكدیگر اصرار ورزند، ولی اصرار را در سؤال از خودش دوست دارد، همانا خداوند ـ كه یادش بزرگ است ـ دوست دارد كه از او سؤال شود و آنچه نزد اوست طلب گردد.(8) ۹- فضیلت عالم بر عابد
امام باقر (علیه السلام): «عالِمٌ یُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ أَفْضَلُ مِنْ سَبْعینَ أَلْفَ عابِد.»
دانشمندی كه از علمش استفاده شود، از هفتاد هزار عابد بهتر است.(9) ۱۰- دو خصلت عالم
امام باقر (علیه السلام): «لا یَكُونُ الْعَبْدُ عالِمًا حَتّی لا یَكُونَ حاسِدًا لِمَنْ فَوْقَهُ وَ لا مُحَقِّرًا لِمَنْ دُونَهُ.»
هیچ بنده ای عالم نباشد تا این كه به بالا دست خود حسد نبرد و زیر دست خویش را خوار نشمارد.(10) ۱۱- سه پاداش
امام باقر (علیه السلام): «مَنْ صَدَقَ لِسانُهُ زَكا عَمَلُهُ، وَ مَنْ حَسُنَتْ نِیَّتُهُ زیدَ فی رِزْقِهِ، وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِهِ زیدَ فی عُمْرِهِ.»
هر كه زبانش راست است كردارش پاك است و هر كه خوش نیّت است روزی اش فزون است و هر كه با اهلش نیكی می كند به عمرش افزوده شود.(11) ۱۲- پرهیز از كسالت
امام باقر (علیه السلام): «إِیّاكَ وَ الْكَسَلَ وَ الضَّجْرَ فَإِنَّهُما مِفْتاحُ كُلِّ شَرٍّ، مَنْ كَسِلَ لَمْ یُؤَدِّ حَقًّا وَ مَنْ ضَجِرَ لَمْ یَصْبِرْ عَلی حَقٍّ.»
از كسالت و تنگدلی بپرهیز كه این دو كلید هر بدی باشند، هر كه كسالت ورزد حقّی را نپردازد، و هر كه تنگدل شود بر حقّ شكیبا نَبُوَد.(12) ۱۳- بدترین حسرت در روز قیامت
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ أَشَدَّ النّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیمَةِ عَبْدٌ وَصَفَ عَدْلاً ثُمَّ خالَفَهُ إِلی غَیْرِهِ.»
پر حسرتترین مردم در روز قیامت، بنده ای است كه عدلی را وصف كند و خودش خلاف آن را عمل كند.(13) ۱۴- نتایج صله رحم
امام باقر (علیه السلام): «صِلَةُ الاَْرْحامِ تُزَكِّی الاَْعْمالَ وَ تُنْمِی الاَْمْوالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی وَ تُیَسِّرُ الْحِسابَ وَ تُنْسِیءُ فِی الاَْجَلِ.»
صله ارحام، اعمال را پاكیزه گرداند و اموال را بیفزاید و بلا را بگرداند و حساب را آسان كند و اجل را به تأخیر اندازد.(14) ۱۵- نیكو گفتاری با دیگران
امام باقر (علیه السلام): «قُولُوا لِلنّاسِ أَحْسَنَ ما تُحِبُّونَ أَنْ یُقالَ لَكُمْ.»
به مردم بگویید بهتر از آن چیزی كه خواهید به شما بگویند.(15) ۱۶- هدیّه الهی
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ اللّهَ یَتَعَهَّدُ عَبْدَهُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلاءِ كَما یَتَعَهَّدُ الْغائِبُ أَهْلَهُ بِالْهَدِیَّةِ وَ یَحْمیهِ عَنِ الدُّنْیا كَما یَحْمِی الطَّبیبُ الْمَریضَ.»
همانا خداوند بنده مؤمنش را با بلا مورد لطف قرار دهد، چنان كه سفر كرده ای برای خانواده خود هدیّه بفرستد، و او را از دنیا پرهیز دهد، چنان كه طبیب مریض را پرهیز دهد.(16) ۱۷- راستگویی و ادای امانت
امام باقر (علیه السلام): «عَلَیْكُمْ بِالْوَرَعِ وَ الاِْجْتَهادِ وَ صِدْقِ الْحَدیثِ وَ أَداءِ الاَْمانَةِ إِلی مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلَیْها بَرًّا كانَ أَوْ فاجِرًا، فَلَوْ أَنَّ قاتِلَ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِب عَلَیْهِ السَّلامُ إِئْتَمَنَنی عَلی أَمانَة لاََدَّیْتُها إِلَیْهِ.»
بر شما باد پارسایی و كوشش و راستگویی و پرداخت امانت به كسی كه شما را امین بر آن دانسته، نیك باشد یابد. و اگر قاتل علی بن ابیطالب(علیه السلام) به من امانتی سپرد، هر آینه آن را به او برخواهم گرداند.(17) ۱۸- تعریف غیبت و بهتان
امام باقر (علیه السلام): «مِنَ الْغیبَةِ أَنْ تَقُولَ فی أَخیكَ ما سَتَرَهُ اللّهُ عَلَیْهِ، وَ أَنَّ الْبُهْتانَ أَنْ تَقُولَ فی أَخیكَ ما لَیْسَ فیهِ.»
غیبت آن است كه درباره برادرت چیزی را بگویی كه خداوند بر او پوشیده و مستور داشته است. و بهتان آن است كه عیبی را كه در برادرت نیست به او ببندی.(18) ۱۹- دشنام گو، مبغوض خداست
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ اللّهَ یُبْغِضُ الْفاحِشَ المُتَفَحِّشَ.»
خداوند، دشنام گوی بی آبرو را دشمن دارد.(19) ۲۰- نشانه های تواضع
امام باقر (علیه السلام): «أَلتَّواضُعُ أَلرِّضا بِالَْمجْلِسِ دُونَ شَرَفِهِ، وَ أَنْ تُسَلِّمَ عَلی مَنْ لَقیتَ وَ أَنْ تَتْرُكَ الْمِراءَ وَ إِنْ كُنْتَ مُحِقًّا.»
تواضع و فروتنی آن است كه (آدمی) به نشستن در آنجا كه فروتر از شأن اوست راضی باشد، و این كه به هر كس رسیدی سلام كنی، و جدال را وانهی گرچه بر حقّ باشی.(20) ۲۱- پاكدامنی، بهترین عبادت
امام باقر (علیه السلام): «أَفْضَلُ الْعِبادَةِ عِفَّةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ.»
بالاترین عبادت، عفّت شكم و شهوت است.(21) ۲۲- نشانه شیعه واقعی
امام باقر (علیه السلام): «ما شیعَتُنا إِلاّ مَنِ اتَّقَی اللّهَ وَ أَطاعَهُ.»
شیعه ما نیست، مگر آن كه تقوای الهی داشته باشد و خدا را فرمان بَرَد.(22) ۲۳- ریشه گناه، نشناختن خداست
امام باقر (علیه السلام): «ما عَرَفَ اللّهَ مَنْ عَصاهُ.»
خدا را نشناخته آن كه نافرمانی اش كند.(23) ۲۴- عقل، بهترین مخلوق الهی
امام باقر (علیه السلام): «لَمّا خَلَقَ اللّهُ الْعَقْلَ اسْتَنْطَقَهُ ثُمَّ قالَ لَهُ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ. ثُمَّ قالَ لَهُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ ثُمَّ قالَ وَ عِزَّتی وَ جَلالی ما خَلَقْتُ خَلْقًا هُوَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْكَ وَ لا أَكْمَلْتُكَ إِلاّ فیمَنْ أُحِبُّ، أَما إِنّی إِیّاكَ آمُرُ وَ إِیّاكَ أَنْهی وَ إِیّاكَ أُعاقِبُ وَ إِیّاكَ أُثیبُ.»
چون خداوند، عقل را آفرید از او بازپرسی كرد، به وی خاطرنشان كرد پیش آی! پیش آمد. گفت بازگرد. بازگشت. فرمود به عزّت و جلالم سوگند، مخلوقی را كه از تو به پیشم محبوبتر باشد نیافریدم. و تو را تنها به كسانی كه دوستشان دارم به صورت كامل دادم. همانا امر و نهی و كیفر و پاداشم متوجّه توست.(24) ۲۵- بر مبنای عقل
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّما یُداقُّ اللّهُ الْعِبادَ فِی الْحِسابِ یَوْمَ الْقِیمَةِ عَلی قَدْرِ ما آتاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ فِی الدُّنْیا.»
خداوند در روز قیامت در حساب بندگانش، به اندازه عقلی كه در دنیا به آنها داده است، دقّت و باریك بینی می كند.(25) ۲۶- مزدِ معلّم و متعلّم
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ الَّذی یُعَلِّمُ الْعِلْمَ مِنْكُمْ لَهُ أَجْرٌ مِثْلُ أَجْرِ الْمُتَعَلِّمِ وَ لَهُ الْفَضْلُ عَلَیْهِ، فَتَعَلَّمُوا الْعِلْمَ مِنْ حَمَلَةِ الْعِلْمِ وَ عَلِّمُوهُ إِخْوانَكُمْ كَما عَلَّمَكُمُوهُ الْعُلَماءُ.»
آن كه از شما به دیگری علم آموزد مزد او به مقدار مزد دانشجوست و از او هم بیشتر.
از دانشمندان دانش فراگیرید و آن را به برادران دینی خود بیاموزید، چنان كه دانشمندان به شما آموختند.(26) ۲۷- گناهِ فتوا دهنده بی دانش
امام باقر (علیه السلام): «مَنْ أَفْتَی النّاسَ بِغَیْرِ عِلْم وَ لا هُدًی لَعَنَتْهُ مَلائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلائِكَةُ الْعَذابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْیاهُ.»
هر كه بدون علم و هدایت به مردم فتوا دهد، فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت كنند و گناه آن كه به فتوایش عمل كند دامنگیرش شود.(27) ۲۸- عالمان دوزخی
امام باقر (علیه السلام): «مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِیُباهِیَ بِهِ الْعُلَماءَ، أَوْ یُمارِیَ بِهِ السُّفَهاءَ أَوْ یَصْرِفَ بِهِ وُجُوهَ النّاسِ إِلَیْهِ فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النّارِ إِنَّ الرِّئاسَةَ لاتَصْلُحُ إِلاّ لاَِهْلِها.»
هر كه علم و دانش را جوید برای آن كه بر علما ببالد یا با سفها بستیزد یا مردم را متوجّه خود كند، باید آتش دوزخ را جای نشستن خود گیرد; همانا ریاست جز برای اهلش شایسته نیست.(28) ۲۹- سرنگونان جهنّمی
امام باقر (علیه السلام)درباره آیه شریفه «فَكُبْكِبُوا فیها هُمْ وَ الْغاوُنَ»; یعنی «اینها و گمراهان در دوزخ سرنگون گردند.»، فرمود:
«فی قَوْلِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ «فَكُبْكِبُوا فیها هُمْ وَ الْغاوُنَ»(سوره شعرا، آیه ۹۴).قالَ هُمْ قَوْمٌ وَصَفُوا عَدْلاً بِأَلْسِنَتِهِمْ ثُمَّ خالَفُوهُ إِلی غَیْرِهِ.»
ایشان گروهی باشند كه عدالت را به زبان بستایند، امّا در عمل با آن مخالفت ورزند!(29) ۳۰- غیر خدا را تكیه گاه نگیرید
امام باقر (علیه السلام): «لا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللّهِ وَلیجَةً فَلا تَكُونُوا مُؤْمِنینَ فَإِنَّ كُلَّ سَبَب وَنَسَب وَقَرابَة وَوَلیجَة وَبِدْعَة وَشُبْهَة مُنْقَطِعٌ إِلاّ ما أَثْبَتَهُ الْقُرآنُ.»
غیر خدا را برای خود تكیهگاه و محرم راز مگیرید كه در آن صورت مؤمن نیستید، زیرا هر وسیله و پیوند و خویشی و محرم راز و هرگونه بدعت و شبهتی، نزد خدا، بریده و بی اثر است جز آنچه را كه قرآن، اثبات نموده است.[و آن ایمان و عمل صالح است.](30) ۳۱- نشانه های فقیهِ پارسا
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ الْفَقیهَ حَقَّ الْفقیهِ أَلزّاهِدُ فِی الدُّنْیا، أَلرّاغِبُ فِی الاْخِرَةِ أَلْمُتَمَسِّكُ بِسُنَّةِ النَّبِیِّ(صلی الله ضد وآله وسلم).»
فقیه حقیقی، زاهد در دنیا، مایل به آخرت و چنگ زننده به سنّت پیامبر اكرم(صلی الله ضد وآله وسلم) است.(31) ۳۲- شوخیِ بدون فحش
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ الْمُلاعِبَ فِی الْجَماعَةِ بِلا رَفَث.»
خدای عزّوَجلّ آن كس را كه میان جمعی شوخی و خوشمزگی كند دوست دارد، در صورتی كه فحشی در بین نباشد.(32) ۳۳- عذاب زودرسِ سه خصلت
امام باقر (علیه السلام): «ثَلاثُ خِصال لا یَمُوتُ صاحِبُهُنَّ أَبَدًا حَتّی یَری وَ بالَهُنَّ أَلْبَغْیُ، وَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَ الَْیمینُ الْكاذِبَةُ یُبارِزُ اللّهَ بِها.»
سه خصلت است كه مرتكبشان نمیرد تا وبالشان را بیند ستمكاری و از خویشان بریدن و قسم دروغ كه نبرد با خداست.(33) ۳۴- مطلوبِ خدا
امام باقر (علیه السلام): «ما مِنْ شَیْء أَفْضَلُ عِنْدَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ أَنْ یُسْأَلَ وَ یُطْلَبَ مِمّا عِنْدَهُ.»
چیزی نزد خداوند عزَّوجَلّ بهتر از این نیست كه از او درخواست شود و از آنچه نزد اوست خواسته شود.(34) ۳۵- پافشاری در دعا
امام باقر (علیه السلام): «وَ اللّهِ لا یُلِحُّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ عَلَی اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فی حاجَتِهِ إِلاّ قَضاها لَهُ.»
به خدا سوگند هیچ بنده ای در دعا پافشاری و اصرار به درگاه خدای عزّوجلّ نكند، جز این كه حاجتش را برآورد.(35) ۳۶- دعا كردن در سحر
امام باقر (علیه السلام): «إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنینَ كُلَّ عَبْد دَعّاء فَعَلَیْكُمْ بِالدُّعاءِ فِی السَّحَرِ إِلی طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنَّها ساعَةٌ تُفْتَحُ فیها أَبْوابُ السَّماءِ، وَ تُقْسَمُ فیهَا الاَْرْزاقُ، وَ تُقْضی فیهَا الْحَوائِجُ الْعِظامُ.»
همانا خداوند عزّوجلّ از میان بندگان مؤمنش آن بنده ای را دوست دارد كه بسیار دعا كند، پس بر شما باد دعا در هنگام سحر تا طلوع آفتاب، زیرا آن ساعتی است كه درهای آسمان در آن هنگام بازگردد و روزی ها در آن تقسیم گردد و حاجت های بزرگ برآورده شود.(36) ۳۷- دعا برای دیگران
امام باقر (علیه السلام): «أَوْشَكُ دَعْوَةً وَ أَسْرَعُ إِجابَةً دُعاءُ الْمَرْءِ لاَِخیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ.»
دعایی كه بیشتر امید اجابت آن می رود و زودتر به اجابت میرسد، دعا برای برادر دینی است در پشت سرِ او.(37) ۳۸- چشم هایی كه نمی گریند
امام باقر (علیه السلام): «كُلُّ عَیْن باكِیَةٌ یَوْمَ الْقِیمةِ غَیْرُ ثَلاث عَیْن سَهِرَتْ فی سَبیلِ اللّهِ وَ عَیْن فاضَتْ مِنْ خَشْیَهِ اللّهِ، وَ عَیْنِ غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ.»
هر چشمی روز قیامت گریان است، جز سه چشم۱ـ چشمی كه در راه خدا شب را بیدار باشد، ۲ـ چشمی كه از ترس خدا گریان شود، ۳ـ و چشمی كه از محرّمات الهی بسته شود.(38) ۳۹- حریص همچون كرم ابریشم
امام باقر (علیه السلام): «مَثَلُ الْحَریصِ عَلَی الدُّنْیا مَثَلُ دُودَةِ الْقَزِّ، كُلَّما ازْدادَتْ مِنَ الْقَزِّ عَلی نَفْسِها لَفًّا كانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُرُوجِ حَتّی تَمُوتَ غَمًّا.»
شخص حریص به دنیا، مانند كرم ابریشم است كه هر چه بیشتر ابریشم بر خود می پیچد راه بیرون شدنش دورتر و بسته تر می گردد، تا این كه از غم و اندوه بمیرد.(39) ۴۰- دو رویی و دو زبانی
امام باقر (علیه السلام): «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَكُونُ ذاوَجْهَیْنِ وَ ذالِسانَیْنِ، یُطْری أَخاهُ شاهِدًا وَ یَأْكُلُهُ غائِبًا، إِنْ أُعْطِیَ حَسَدَهُ وَ إِنِابْتُلِیَ خَذَلَهُ.»
بد بنده ای است آن بنده ای كه دو رو و دو زبان باشد، در حضورِ برادرش او را ستایش كند، و در پشت سر، او را بخورد! اگر دارا شود بر او حسد برد و اگر گرفتار شود، دست از یاری او بردارد.(40)
پی نوشت:
۱ ـ تحف العقول، ص ۲۸۷.
۲ ـ همان، ص ۲۸۶.
۳ ـ همان، ص ۲۸۴.
۴ ـ تحف العقول، ص ۲۹۱.
۵ ـ همان، ص ۲۹۲.
۶ ـ همان، ص ۲۹۲.
۷ ـ همان، ص ۲۹۳.
۸ ـ تحف العقول، ص ۲۹۳.
۹ ـ همان، ص ۲۹۴.
۱۰ ـ تحف العقول، ص ۲۹۴.
۱۱ ـ همان، ص ۲۹۵.
۱۲ ـ همان، ص ۲۹۵.
۱۳ ـ همان، ص ۲۹۸.
۱۴ ـ تحف العقول، ص ۲۹۹.
۱۵ ـ همان، ص ۳۰۰.
۱۶ ـ همان، ص ۳۰۰.
۱۷ ـ تحف العقول، ص ۲۹۹.
۱۸ ـ همان، ص ۳۰۸.
۱۹ ـ همان، ص ۲۹۶.
۲۰ ـ تحف العقول، ص ۲۹۶.
۲۱ ـ همان، ص ۲۹۶.
۲۲ ـ همان، ص ۲۹۵.
۲۳ ـ همان، ص ۲۹۴.
۲۴ ـ اصول كافی جلد ۱، ص ۱۰.
۲۵ ـ همان، ج ۱، ص ۱۲.
۲۶ ـ همان، ج ۱، ص ۴۳.
۲۷ ـ اصوف كافی ج ۱، ص ۵۲.
۲۸ ـ همان، ج ۱، ص ۵۹.
۲۹ ـ همان، ج ۱، ص ۶۰.
۳۰ ـ اصـول كـافـی، ج ۱، ص ۷۶. مقـایسه شـود بـا آیه شـریفه ۱۶ سـوره تـوبه.
۳۱ ـ همان، ج ۱، ص ۸۹
۳۲ ـ همان، ج ۴، ص ۴۸۶.
۳۳ ـ تحف العقول، ص ۲۹۴.
۳۴ ـاصول كافی وج ۴، ص ۲۱۰.
۳۵ ـ همان، ج ۴، ص ۲۲۴
۳۶ ـ همان، ج ۴، ص ۲۲۸
۳۷ ـاصول كافی، ج ۴، ص ۲۶۹.
۳۸ ـ همان، ج ۳، ص ۱۲۷.
۳۹ ـ همان، ج ۴، ص ۴.
۴۰ ـ اصول كافی، ج ۴، ص ۴۳. ایـن حدیث از امام حسن عسكری(ع) هم نقل شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب