چرا تهدید به خروج از ان پی تی؟
نیو وبلاگ چرا تهدید به خروج از ان پی تی؟
اول؛
ماده دهم پیمان تصریح می كند: «هر دولتی باید حق داشته باشد در اجرای حاكمیت ملی خود در صورتی كه احساس كند موارد فوق العاده ای مرتبط با موضوعات این پیمان، منافع حیاتی كشورش را به مخاطره انداخته است، از پیمان خارج شود.
در این صورت باید سه ماه پیش از خروج، به تمام هم پیمانان و شورای امنیت سازمان ملل متحد اطلاع دهد.
در چنین اطلاعیه ای باید موارد فوق العاده ای كه از نظر آن كشور منافع حیاتی اش را به مخاطره انداخته هم ذكر شود.»
بنابراین خروج از پیمان، یا تهدید به خروج، اصولا اقدامی حقوقی است. دوم؛
برجام با همه خصوصیت هایش، محصول نهایی رویكرد و تصمیم نظام ما در چگونگی مواجهه و تعامل با نظام بین الملل در یك تقابل راهبردی بوده است. دستگاه حاكمه، مسئول برجام بوده است، و دولت و دستگاه دیپلماسی، نماینده نظام بوده اند. سوم؛
خوشایند یا ناخوشایند، ایران به همه تعهدات خود وفق برجام عمل كرده، اما، طرف مقابل، بویژه امریكا در عدم پایبندی خود، تدلیس و تخریب در پیش گرفته.
ایران باید رویكرد واضح و موثری در قبال تدلیس و تهدید و تخریب امریكا و غرب، در این "مساله"، داشته باشد. چهارم؛
مستحضرید كه، بر هم زدن ارایش ذهنی و ترتیبات قوای رقیب (دشمن)، از اصول و لزوم های راهبرد مقابله است. خواه ناخواه، ما در یك مقابله طولانی با امریكا بوده ایم.
هنگامی كه ر.ج. امریكا، ما را با شُل و سفت كردن طناب برجام، در تعلیق قرار می دهد، اتخاذ رویكرد تهدید غیر قابل انتظار، آرایش جبهه طرف مقابل را به طور غافل گیرانه، و نزدیك به زمان اتخاذ تصمیم، بر هم میزند! پنجم؛
موضع دبیر شورایعالی امنیت ملی، در مورد تهدید به خروج از NPT، موضع رسمی ج اا است كه وزیر خارجه ما هم در نیویورك "لا بُدّ" به تكرار ان شد.
این اعلام موضع، تنها بخش مختصری از ایده و طرح ج اا در مدیریت موج جدید تهدیدات پیش رو، در رابطه با بازی برجامی امریكا و غرب است.
بهتر است صبور بود، به مسئولان اعتماد كرد، و مدیریت «وضعیت» را در طول "پروسه" ارزیابی كرد، نه با نگاه به یك حركت! ششم؛
مفروض كسانی كه می گویند: "اعلام خروج ما از NPT در قبال تهدید خروج امریكا از برجام، به معنای قصد ایران برای دسترسی به بمب هسته ای است"، كاملا غلط است، پیمان عدم اشاعه، (NPT)، هم تعهدات سلبی بسیار دارد، و هم تعهدات ایجابی فراوان (موضوع مواد ۲ تا ۹ پیمان).
عضو متعاهد به پیمان، در قید هر دو گونه تعهدات است.
خروج از معاهده، ضرورتاً به معنای "اقدام جهت اشاعه و كسب توانمندی هسته ای غیر صلح آمیز" نیست!
پس، این استنتاج، غلط است. هفتم؛
برای شناخت تاثیرات تهدید ایران، باید نظام هژمونیك و سلسله مراتبی «كنترل تسلیحات و خلع سلاح» جهانی را شناخت.
در این نظام، NPT بخصوص بعد از كنفرانس بازنگری سال ۱۹۹۵، سنگ زیرین و شالوده نظام تبعیض كنترل و عدم اشاعه قرار داشته.
زنجیره پیوسته نظام تبعیض امیز عدم اشاعه هسته ای، اعم از پروتكل اضافه و یا پیمان منع جامع، و سایر اسناد محدود كننده و تعهد آور، از NPT هویت می گیرند. هشتم؛
تهدید ایران به خروج از NPT، اولا به قصد حركت به سمت تولید سلاح هسته ای نیست، بلكه، این امر در واقع تمام نظام جهانی "موزاییكی عدم اشاعه هسته ای" را در معرض فروپاشی حیثیتی و بلكه بی اعتباری قرار می دهد!
غرب "بخصوص"، (و دیگر صاحبان توانمندی نظامی هسته ای)، به حفظ هیمنه و ابهت این نظام، برای حفظ برتری راهبردی خود، نیاز دارند.
چنین اولتیماتومی، می تواند آنها را آماده یك معامله منصفانه تر بنماید.
در این تقابل، طرف مقابل باید بداند؛
اگر خود بلوف بزنند، موضع ما را بلوف تلقی نكنند!
و، اگر عمل كنند، بطور قطع انتظار عمل داشته باشند! نهم؛
البته كه مسیر تقابل و برخورد هزینه دارد اما، معمولا مسیر توافق و تصالح، (engage)، از دهلیز پر شدت تهدید به برخورد و منازعه (conflict) منشعب می شود!
نظام، دولت، دستگاه امنیت ملی و دستگاه سیاست خارجی، در مدیریت «وضعیت» جاری، ملاحظات و مسئولیت های بسیاری دارند. در این زمینه، بیشتر به عرض خواهم رساند.
۲۶ اپریل ۲۰۱۸
* دانش آموخته صلح سازی و حفظ صلح، و بنیان گذار موسسه پژوهش های راهبردی تصمیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب