برای روزبه كه چشم ما شد
نیو وبلاگ: جام جهانی برای روزبه چشمی به اتمام رسید اما این پسر باغیرت هیچگاه برای ما تمام نمی گردد.
تمام دوران فوتبال روزبه یك طرف و آن صحنه ای كه برای نجات دروازه ایران خودش را مقابل توپ قرار داد و مسیر شوت بازیكن مراكش را سد كرد، یك طرف... همان یك صحنه برای آن كه فارغ از هیاهوی قرمز و آبی، قدردان تلاش این جوان باتعصب باشیم، كافی است. با اینكه روز گذشته عده ای كه روی هر چه تماشاگرنمای استادیومی را سفید كرده اند، در فضای مجازی از صدمه دیدگی روزبه ابراز شادمانی كردند اما به هیچ عنوان معیار علاقه و احترام فوتبال دوستان ایرانی به چشمی و یكایك ملی پوشان غیرتمند فوتبال ایران، واكنش های منزجركننده این تماشاگرنماها و كاربرنماهای فضای مجازی نیست. روزبه آن چه باید برای تیم ملی انجام می داد را همان روز بازی با مراكش به نمایش گذاشت و نامش به افتخار و احترام در تاریخ فوتبال ایران به ثبت رسید. اگر اعلام خبر رسمی صدمه دیدگی چشمی، ترفند و پلتیك كارلوس كی روش نباشد كه بعید می دانیم باشد، روزبه از امروز تماشاگر جام جهانی است اما باور كنید گاهی اوقات می توان یك تماشاگر را به اندازه سوپراستارها دوست داشت. روزبه چشمی، امید ابراهیمی، وحید امیری و یكایك شاگردان كارلوس كی روش مقابل مراكش، مرزهای بازی غیرتمندانه را جابه جا كردند و تعریف تازه ای برای بازی متعصبانه عرضه دادند. مهم نیست فردا مقابل اسپانیا و هفته آینده مقابل پرتغال، چه نتیجه ای رقم می خورد؛ ما حتی مقابل مراكش هم از این بچه ها چیزی جز تلاش مردانه و بازی غیرتمندانه توقع نداشتیم. نتیجه را رها كنید، نتیجه فقط عدد است. * این یادداشت در سرمقاله سه شنبه ۲۹ خرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب