دولت و اذهان پرسشگر
نیو وبلاگ: دولت این روزها رویكرد تازه ای را شروع كرده است. مهم ترین آن برگزاری نشست با اهالی فن در حوزه های سیاست و اقتصاداست. در این نشست ها رئیس دولت نقدها را می شنود، پاسخ می گوید و می كوشد به اذهان پرسش گر مردم در باره چگونگی برون رفت از مشكلات پاسخ دهد. نشست با دانشجویان یكی از آن جمله است.
او در دانشگاه تهران اظهار داشت: «در سال ۹۲ من انتخاب شدم. قرار بود دولت را انتخاب نماییم، كه به محض انتخاب، دلار ارزان شد، امید بیشتر شد، چون كه مردم با فضای امن تر آشنا شدند. هنرپیشه سینما، كارگردان و نویسنده امیدوار شده بودند، دانشجو هم امیدوار شده بود...» او سرخوردگی های جاری از دولت را به دو عامل مربوط كرد، تحریم ها و فشار روانی. رئیس جمهور روحانی سپس به ظرفیت دولت در نقد پذیری پرداخت و اظهار داشت: «نقد مانند نمك است كه اگر زیاد باشد غذا شور می گردد و نمی گردد خورد... نقدها باید با اطلاعات كافی باشد... ما وقتی از موضوعی نقد می نماییم باید شرایط كشور را بدانیم، شما وقتی دستور ورزش به فردی می دهید باید به سن و شرایط او هم توجه كرد... شرایط كشور همیشه یكسان نیست. در هر شرایطی باید ببینیم راه چیست...»
حسن روحانی در همین سخنرانی وعده داد كه زین پس با صراحت درباره مشكلات خواهد گفت و نظر كارشناسان فن را خواهد شنید. او هم چنین اشاره داشت كه نقدها را می خواند و می شنود اما بعضی از آن ها مطابق با واقعیات جاری نیست. دیدار او با كارشناسان اقتصادی گام بعدی وی در شفاف شنیدن و شفاف گویی بود.
ارزیابی آن چه دولت در دستور كار خود قرار داده زود است، ولی به همان میزان كه از برگزاری چنین نشست هایی انتشار یافته و فرازهای سخنان رئیس دولت می توان نكاتی را استنتاج كرد، از یك سو مفید بودن آن و از جانب دیگر دیركرد در چنین رفتاری است. رئیس جمهور اذعان دارد كه انتخاب او و گزینش اعضای كابینه در سال ۹۲ برای همه اقشار اجتماعی بارقه امید شد. مردم فضای امن تر را تجربه كردند و آرامش برجامعه سایه انداخت. اما رئیس جمهور به نكته اصلی اشاره نمی كند كه چرا این همه امید اكنون وضعی دگرگونه یافته و دولت او زیر تیغ انتقادهایی است كه چپ و راست نمی شناسد. آیا همه اش مربوط به دو عامل تحریم و فشار روانی است یا برخی انتقادها كه زیادی نمكش، غذا را شور كرده است؟ آیا سختی تحریم وكاهش منابع درآمدی سبب رویكرد تازه دولت به منتقدان و كارشناسان شده است؟ یا باور دولت چنین است؟
رئیس جمهور روحانی برخی انتقادها را غیركارشناسی و بدون اشراف بر همه وجوه مربوط به چرایی مشكلات می داند، اما آیا این نقص تنها به دور بودن منتقدان از واقعیات مربوط است یا كم كاری دولت در بیان صریح آن چه سبب بروز مشكلات بوده و هست؟ همه اقشاری كه امیدوارانه به حسن روحانی رأی دادند، قلب ماهیت نشده و هم چنان همانی هستند كه بودند. آنان خواهان آرامش و امید به آینده هستند. برخی سرخوردگی ها از دولت ناشی از كم دانستن درباره وجوه و عوامل مشكلات است. همین مهم فرصت را برای غوغاسالاران فراهم نموده تا ضد اصلی ترین دستاوردهای دولت هم یكه تازی كنند.
الزام كنونی نه گفتار درمانی و نه حتی شنیدن گزارش های مربوط به دیدارهایی است كه این روزها رئیس جمهوری با اصحاب جریان های سیاسی و اقتصادی برگزار می نماید، بلكه سخنان صریح و اقدام كارآمد است كه بتواند به اذهان پرسش گر پاسخ داده و نتایج معلوم درپی آورد. دیدار رئیس دولت با اهل فن باآنكه دیرهنگام اما جای امیدواری است ولی این اتفاق اگر تنها به وضع اضطرار كنونی مربوط باشد، هیچ.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب