با تلاش پژوهشگران آمریكایی كشف شد
پروتئینی مهم برای ترمیم صدمه طناب نخاعی
نیو وبلاگ: پژوهشگران آمریكایی در بررسی های خود دریافتند كه نوعی پروتئین فعال در سیستم عصبی مركزی، نقش مهمی در روند ترمیم بعد از صدمه طناب نخاعی بر عهده دارد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس استاندارد، پژوهشی كه در "مدرسه پزشكی مانت ساینای" (ISMMS) آمریكا انجام شده، نشان داده است كه پروتئین معروف به " Plexin-B2" كه در سیستم عصبی مركزی فعالیت می كند، نقش مهمی در ترمیم زخم و ترمیم عصب بعد از صدمه طناب نخاعی بر عهده دارد. شاید این یافته ها بتوانند به عرضه روش هایی منجر شوند كه نقش موثری در درمان بیماران مبتلا به صدمه طناب نخاعی بر عهده دارند.
ترمیم بافت بعد از صدمه طناب نخاعی، به استفاده از سلول های ایمنی و گلیال نیاز دارد تا یك سد محافظتی را برای بستن زخم، پاكسازی آلودگی ها و پوشش دادن التهاب ها شكل دهند. ساخت این سد محافظتی، طی فرآیندی انجام می شود كه میكروگلیا و درشت خوارها در آن نقش دارند. این سلول ها، سدی را اطراف ضایعه بوجود آمده شكل می دهند كه بافت سالم و مرده را از هم جدا می كند. پژوهشگران در بررسی خود دریافتند كه ساخت این سد محافظتی، ابتدا طی یك فرایند ترمیم صورت می گیرد و به پروتئین Plexin-B2 نیاز دارد تا با چرخاندن سلول ها و جلوگیری از برخورد آنها به یكدیگر، امكان حركت ساده تر را فراهم آورد.
این بررسی نشان داد كه حذف پروتئین Plexin-B2 در میكروگلیا و درشت خوارها، فرایند احاطه كردن را مختل می كند و به صدمه بافت و سرایت التهاب می انجامد و مانع تولید باردیگر آكسون ها می شود.
"هانجیان جنی زو" (Hongyan Jenny Zou)، استاد علوم اعصاب مدرسه پزشكی مانت ساینای و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: نقش میكروگلیا و درشت خوارها در سازمان دهی سلول های گلیال اطراف ناحیه صدمه دیده، غیرمنتظره است.
ترمیم بافت در سیستم عصبی مركزی، بر واكنش هماهنگ سلول های متفاوت، تكیه دارد. این پیچیدگی باعث می شود كه تشخیص دادن نقش خاص سلول های گلیال، دشوار باشد. تصور پیشین این بود كه "آستروسیت ها" (astrocytes)، نقش اصلی را در راه اندازی این سد محافظتی بر عهده دارند.
این پژوهش توانست علاوه بر روشن كردن نقش پروتئین Plexin-B2، نقش مهم میكروگلیا و درشت خوارهایی را كه با صدمه دیدن بدن فعال می شوند، مشخص نماید. درك مسیرهای سیگنال دهی و تعامل سلول های گلیال با یكدیگر و قسمت صدمه دیده، برای بهبود ترمیم عصبی بعد از صدمه رسیدن به مغز یا طناب نخاعی، مهم و ضروریست.
این پژوهش، در مجله "Nature Neuroscience" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب