پژوهشی نوین در تبیین ویژگی های دانشگاه نوآور
نوآوری در دانشگاه ها فراتر از کارآفرینی
به گزارش نیو وبلاگ، مفهوم نوآوری در دانشگاه ها و ارتباط آن با خصوصیت های اساسی یک محیط آموزشی پیشرو، از موضوعات جذابی است که در سالهای اخیر توجه خیلی از محققان را به خود جلب کرده است. در پژوهشی جدید که توسط محققان کشور انجام شده است، سعی شده با نگاهی تازه، تفاوت دانشگاه نوآور با دانشگاه کارآفرین بررسی شود.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، امروزه در جوامع دانایی محور، مفاهیمی مانند نوآوری، خلاقیت و کارآفرینی اهمیت فراوانی پیدا کرده اند. با این وجود، این مفاهیم اغلب به اشتباه مترادف هم دانسته می شوند و در توصیف افراد یا نهادهای مختلف، به شکل یکسان به کار می روند. یکی از نهادهایی که این اشتباهات در رابطه با آن بیشتر رخ می دهد، دانشگاه ها هستند. برای نمونه، دانشگاهی که صفت نوآور را به خود اختصاص می دهد، اغلب با دانشگاهی که بر کارآفرینی تمرکز دارد، یکسان تلقی می شود؛ این در شرایطی است که تفاوت های بنیادینی میان این دو وجود دارد. اهمیت این مساله زمانی بیشتر آشکار می شود که بدانیم دانشگاه ها اهمیت بالای ی در شکل دهی به آینده علمی، اجتماعی و اقتصادی جوامع دارند و تعریف دقیق از این مفاهیم می تواند در تعیین مسیر رشد آنها بسیار مؤثر باشد.
ضرورت بررسی مفهوم نوآوری در دانشگاه ها از آنجا ناشی می شود که این مفهوم در دوران معاصر بیشتر به ابزار پیشرفت و موتور محرک تحولات اجتماعی و علمی تبدیل گشته است. درک صحیح از نوآوری و خصوصیت های دانشگاه نوآور می تواند به مسؤلان و سیاست گذاران در طراحی ساختارهایی مؤثرتر کمک نماید. با عنایت به تغییرات سریع محیطی و نیازهای اجتماعی، دانشگاه ها باید توانایی سازگاری با شرایط جدید را داشته باشند و این امر تنها در صورتی امکان دارد که مفهوم نوآوری به درستی تعریف و شناخته شود.
در تحقیقی که توسط معصومه چم آسمانی، پژوهشگر مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، و با همکاری مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی و دانشگاه تهران انجام شده است، محققان کوشیده اند مفهوم نوآوری در دانشگاه ها را با تاکید بر تفاوت آن با کارآفرینی بررسی نمایند و خصوصیت های دانشگاه نوآور را به شکل دقیق تر تعریف کنند. این پژوهش به دنبال عرضه الگویی جدید و مبتنی بر بررسی منابع علمی و پژوهش های پیشین در این عرصه بوده است.
پژوهشگران برای دستیابی به اهداف خود، به بررسی سیستماتیک مطالعات مرتبط در بازه زمانی ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ پرداخته اند. این مطالعه با استفاده از روشی مویوم به فراترکیب، که نگاهی کیفی برای ترکیب یافته های پژوهش های مختلف است، انجام شده است.
یافته های این پژوهش نشان می دهند که دانشگاه نوآور به جای تاکید صرف بر کسب سود و درآمد، بیشتر بر سازگاری با نیازهای اجتماعی و محیط متغیر تمرکز دارد. این دانشگاه ها بعنوان نهادهایی انعطاف پذیر تعریف شده اند که می توانند با شرایط جدید تطبیق پیدا کنند. در واقع، آنها بیشتر از آن که به دنبال تجاری سازی دستاوردهای علمی باشند، بر ایجاد تغییرات مثبت در جامعه و عرضه پاسخ های مؤثر به چالش های اجتماعی متمرکز هستند.
پژوهشگران به این نکته اشاره کرده اند که دانشگاه نوآور تنها یک دانشگاه تجاری سازی شده نیست، بلکه نهادی است که چرخه کامل ایجاد نوآوری را شامل می شود؛ از تولید ایده های جدید تا انتقال محصولات و خدمات به بازار. این دانشگاه ها تعاملات گسترده ای با جامعه، صنعت و دولت برقرار می کنند و بر حل مسائل محلی، ملی و جهانی تمرکز دارند.
علاوه بر این، این پژوهش نشان داده است که دانشگاه نوآور باید از منابع انسانی نوآور بهره مند باشد و ساختارهای مدیریتی و رهبری خویش را بگونه ای طراحی کند که این نوآوری ها مورد حمایت قرار گیرند. تعامل با جامعه مدنی و پاسخگویی به نیازهای آن، یکی از خصوصیت های کلیدی این دانشگاه ها است که آنها را از دانشگاه های کارآفرین متمایز می کند.
این پژوهش که در فصلنامه «پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی» انتشار یافته است، به مسؤلان و برنامه ریزان آموزش عالی پیشنهاد می دهد که برای توسعه دانشگاه های نوآور، ساختارهای حمایتی و نظارتی مناسبی ایجاد کنند و بر پیاده سازی سیاست های تدوین شده تمرکز داشته باشند.
مطالعه فوق می تواند مرجع ارزشمندی برای درک بهتر مفهوم نوآوری در دانشگاه ها و کمکی موثر برای بهبود تعاملات آنها با جامعه باشد.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب