به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، یافته های این مطالعه درباره یكسان نبودن تركیبات ایزوتوپ اكسیژن زمین و ماه ممكنست درك فعلی دانشمندان از شكل گیری ماه را تغییر دهد.
تحقیقات قبلی موجب شد دانشمندان "فرضیه برخورد بزرگ"(Giant Impact Hypothesis) را مطرح كنند. فرضیه برخورد بزرگ فرضیه ای است كه چگونگی تشكیل شدن ماه را توضیح می دهد.
این فرضیه بیان می كند كه بعد از سرد شدن منظومه خورشیدی، در دوران بمباران سنگین، زمین هیچ قمری نداشت. اما در مدار زمین سیاره ای در ابعاد مریخ وجود داشت كه در یكی از نقاط لاگرانژی زمین قرار داشت. بعد از چند میلیون سال، این سیاره كه امروزه به آن "تیا" می گویند از وضعیت پایدار خود خارج شد و با زمین برخورد كرد. در نتیجه قسمتی از زمین به صورت گوی مذابی از آن جدا شد و بعد از انجماد و گذراندن مراحلی، ماه امروزی را تشكیل داد.
همچنین دانشمندان گفتند زمین و ماه از نظر ژئوشیمیایی شبیه به هم هستند. نمونه های گردآوری شده از ماه از ماموریت های آپولو تركیب تقریباً یكسان در ایزوتوپ های اكسیژن ماه و زمین را نشان می دادند.
اگرچه فرضیه برخورد بزرگ به خوبی می تواند خیلی از شباهت های ژئوشیمیایی موجود بین زمین و ماه را توضیح دهد، اما شباهت شدید ایزوتوپ های اكسیژن با این سناریو دشوار است: یا این دو جسم از نظر تركیب با یكدیگر در ایزوتوپ های اكسیژن یكسان بودند كه بعید به نظر می آید، یا ایزوتوپ های اكسیژن آنها در اثر ضربه كاملاً مخلوط شدند كه مدلسازی شبیه سازی آنها دشوار بوده است.
اریك كانو(Erick Cano) محقق این مطالعه اظهار داشت: یافته های ما نشان میدهد كه ساختار درونی ماه كمترین اختلاط را تجربه كرده است و بیشترین برخورد را تیا تجربه كرده است.
سیاره تیا(Theia planet)، یك سیاره فرضی در منظومه شمسی اولیه است، كه حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد كرده است.
داده ها حاكی از آنست كه تركیبات ایزوتوپ اكسیژن مجزا تیا و زمین بواسطه تأثیر تشكیل ماه كاملاً یكسان نبوده و شواهد كمی وجود دارد كه نشان میدهد تیا می تواند از خورشید دورتر از زمین باشد. به همین دلیل دانشمندان این مطالعه، اندازه گیری های بسیار دقیق از تركیب ایزوتوپی اكسیژن را بر روی طیف وسیعی از نمونه های به دست آمده از ماه انجام دادند.
نمونه ها شامل بازالت، آنورتوزیت های كوهستانی، نوریت ها و شیشه آتشفشانی بودند. آنها دریافتند كه تركیب ایزوتوپی اكسیژن بسته به نوع سنگ آزمایش شده متفاوت می باشد. این ممكنست به سبب میزان اختلاط بین ماه مذاب و جو بخار در اثر برخورد باشد. ایزوتوپ های اكسیژن به دست آمده از نمونه های گرفته شده از ساختار درونی ماه با ایزوتوپ های اكسیژن از زمین متفاوت بودند.
دانشمندان گفتند این داده ها حاكی از آنست كه ساختار درونی ماه كمترین اختلاط را تجربه كرده است و بیشترین برخورد با سیاره "تیا" اتفاق افتاده است.
یافته های این مطالعه در مجله "Nature Geoscience" منتشر گردید.