تبدیل انگل به واكسن با كمك فناوری كریسپر
پژوهشگران آمریكایی در بررسی جدید خود توانستند با بهره گیری از یك انگل، نوعی واكسن را برای یك بیماری پوستی عرضه كنند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، سالانه حدود دو میلیون نفر به صورتی بیماری پوستی موسوم به "لیشمانیاز"(leishmaniasis) مبتلا می شوند که انگل "لیشمانیا ماژور"(Leishmania major)، عامل آن است.
انسانها قرن ها با این انگل جنگیده اند و در بعضی فرهنگ ها برای جلوگیری از عفونت، شکل ابتدایی مایه کوبی را انجام داده اند.
در این روش قدیمی درمان موسوم به "لیشمانیزاسیون"(leishmanization)، شخص با یک انگل زنده گزیده می شود با این امید که سیستم ایمنی بدن بتواند بر آن غلبه کند و در نتیجه ایمنی مادام العمر نسبت به انگل در بدن ایجاد شود. با این وجود، هم اکنون تمایل به لیشمانیزاسیون به سبب ایجاد زخم های پوستی که ممکنست ماه ها باقی بمانند، کمتر است.
گروهی از دانشمندان "دانشگاه ایالتی اوهایو"(Ohio State University) در کوشش برای ادغام این درمان قدیمی با فناوری های کنونی، به اصلاح ژن انگل لیشمانیا ماژور پرداخته اند تا میزان عفونت ناشی از آنرا محدود کنند. این کار سبب می شود که انگل، عملکرد یک واکسن را برای بیماران داشته باشد و به ایجاد ایمنی بلندمدت بدون بروز بیماری بیانجامد.
"آبهای ساتوسکار"(Abhay Satoskar)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: واکسن های زنده مانند واکسن این انگل، بهترین نوع واکسن هستند، اما با احتمال بروز بیماری های خطرناک همراه هستند. ما این مفهوم را با بهره گیری از تکنولوژیهای جدید اصلاح کردیم تا انگل علاوه بر ایجاد مصونیت ایمنی، بیماری نیز ایجاد نکند.
پژوهشگران با بهره گیری از فناوری اصلاح ژن کریسپر، دو ژن خاص را از انگل حذف کردند تا آنرا از تولید پروتئین موسوم به "سنترین"(centrin) بازدارند. این پروتئین، در حفظ ساختار فیزیکی انگل نقش دارد. در صورتیکه انگل فاقد سنترین باشد، هنوز می تواند به سلول میزبان وارد شود و تولید مثل کند اما میزان تکثیر آن پایین است؛ در نتیجه به بروز بیماری منجر نمی گردد.
ساتوسکار افزود: فناوری کریسپر به ما امکان داد تا از لیشمانیزاسیون استفاده نمائیم. با این کار، انگل ها نمی توانند تکثیر شوند؛ در نتیجه از بین می روند اما برای هشت یا ۹ ماه در بدن باقی می مانند که برای ایجاد ایمنی کافی است.
وی ادامه داد: چندین آزمایش حیوانی توانست این مساله را تضمین کند که ژنوم به حالت عادی بازنمی گردد. ما متوجه شدیم که اگر مگس، محل واکسن را نیش بزند و انگل های جهش یافته را به طبیعت ببرد، هیچ انگلی نمی تواند زنده بماند؛ در نتیجه برای محیط زیست بی خطر است.
پژوهشگران در نظر دارند تا اولین مرحله از آزمایش های انسانی را تا دو سال آینده آغاز کنند.
ساتوسکار اظهار داشت: هزینه هر دوز از واکسن، احیانا کمتر از پنج دلار است و می تواند یک روش درمانی ساده و کم هزینه باشد.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب