پیش به سمت مسابقه تسلیحاتی غیرمتعارف؟!
نیو وبلاگ: محمدبن سلمان می گوید اگر ایران به سمت تولید تسلیحات هسته ای حركت نماید عربستان هم اقدام به تولید بمب هسته ای می كند! این در شرایطی است كه بلومبرگ می نویسد مذاكراتی میان دولت های آمریكا و عربستان در مورد دستیابی به یك توافق مشترك برای غنی سازی اورانیوم در جریان است و عربستان می خواهد بیش از ۱۶ رآكتور هسته ای طی ۲۵ سال آتی بسازد. ترامپ قبلاً اعلام نموده بود كه هزینه امنیت مناطق را بر دوش كشورهای همان منطقه خواهد گذاشت و با استراتژی جدید تسلیحات هسته ای آمریكا برای ساخت نسل جدیدی از بمب های كوچك هسته ای كه تاثیر بازدارندگی اش نسبت به بمب های هسته ای بزرگ بیشتر گردد، فروش تاسیسات هسته ای به كشورهای منطقه كه هم پیمان آمریكا هستند گسترش می آبد تا صنایع تسلیحاتی و اقتصاد آمریكا رونق بیشتری یابد! ترامپ به وعده هایش به كمپانی های تسلیحاتی و طرفدارانش عمل می كند! اینكه چه برسرمنطقه می آید اصلاً مهم نیست!
اگر چه اینكه هنری كیسینجر می گوید: "ایران پیوسته یك قدرت منسجم در منطقه بوده است... تاثیرگذاری امروز این كشور، به جهت ظهور آن بعنوان یك كشور هسته ایِ بالقوه در نتیجه توافق هسته ای است" واجد عناصری از حقیقت قدرت منطقه ائی ایران است كه آمریكا تلاش دارد آنرا نادیده بگیرد. اما به نظر می اید این جمله دو هدف را دنبال میكند: 1- هم برخی از واقعیات مقدم بر ظهور ایران بعنوان یك كشور هسته ائی بالقوه در نتیجه توافق برجام همچون زمینه ها، رویكردها و سرمایه گذاری ایران در سیاست خارجی را نادیده میگیرد و 2- هم پیامی به كشورهای منطقه است كه برای قدرتمند شدن به مسیر هسته ائی بیایند. این یعنی آغاز مسابقه تسلیحاتی دیگر آنهم از نوع هسته ائی اش و بیرون رفتن سرمایه بیشتر از منطقه برای تامین هزینه های تاسیسات هسته ائی كشورها.
تجدید نظر در استراتژی امنیت ملی آمریكا و چرخش از مبارزه با تروریسم به مبارزه با روسیه و چین كه چند ماه پیش صورت گرفت و انتشار اخیر گزارش ارزیابی تسلیحاتی هسته ای آمریكا كه حاكی از روی آوردن آمریكا به ساخت نسل جدیدی از بمب های كوچك هسته ای كه تاثیر بازدارندگی اش نسبت به بمب های هسته ای بزرگ كه ممكن است خاصیت بازدارندگی نداشته باشد بیشتر گردد، همه دارای تبعات سهمیگینی در آینده جهان است. قسمت اعظم این سرمایه گذاری در مورد صنایع تسلیحاتی است كه می تواند رونق بیشتری به اقتصاد آمریكا بدهد، تا ترامپ هم به وعده هایش به طرفدارانش عمل كند و هم اقتصاد آمریكا را نجات دهد، ولی اگر این سلاح تولید شده محل مصرف نداشته باشد نه تنها سبب رونق نمی گردد بلكه سبب ركود اقتصادی هم می گردد.
ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی اش سیاست خارجی آمریكا را "فاجعه ای تمام و كمال" توصیف كرد و قول داد كه "خانه تكانی" كند و چندین "توافق بد تجاری" را پاره نموده و كشورش را از "كسب و كار ملت سازی" بیرون بیاورد و با دشمنان با تندی برخورد كرده و به متحدان "سواری مجانی" ندهد تا بتواند اقتصاد آمریكا را رونق بخشد. با این حال، استفان والت در فارن پالیسی مینویسد: " ترامپ از آن زمان كه سوگند یاد كرده، ماهیت و محتوای سیاست خارجی آمریكا را ثابت نگه داشته و با همان ترتیب همیشگی پیش برده است. سبك ترامپ بطور قطع متفاوت می باشد كه مفهوم مثبتی ندارد و با اینكه یك بار ناتو را «منسوخ» خواند و شكایت داشت كه اعضای اروپایی ناتو بار خویش را به دوش نمی كشند، اما بارها تعهد امریكا به این اتحاد را تأیید كرده و در واقع اقدام به افزایش كمك هایش برای بهبود دفاع در اروپای شرقی كرده است.
اگر چه سن اختلافات بر سر میزان مشاركت اعضای این پیمان به اندازه عمر آن است، اما باراك اوباما و رابرت گیتس، وزیر دفاع پیشین و بسیاری دیگر از مقامات آمریكائی هیچ حرفی در انتقاد از متحدان اروپایی آمریكا برای عدم پرداخت كافی به این پیمان ناگفته نگذاشته بودند. به همین ترتیب، ترامپ به جای همكاری با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، كاخ سفید همچنان به روسیه و بخصوص به چین بعنوان مخالفان اصلی قدرت نگاه می كند، همان رویه ای كه اوباما و جورج دبلیو بوش در پیش گرفته بودند. این هسته برداشت استراتژی امنیت ملی كاخ سفید و استراتژی جدید دفاع ملی پنتاگون است و به سختی می تواند متفاوت از سیاست گذشته ایالات متحده تلقی شود. " سیاست قدرت بزرگ" بازگشته و ترامپ یا دقیق تر ساختار امنیت ملی در سطحی وسیع تر، هم این را درك كرده است. سیاست آمریكا هم در خاورمیانه خیلی تغییر نكرده است و آمریكا همچنان، حمایت های كم و بیش بی قید و شرطی را از متحدان محلی خود - مصر، اسرائیل، اردن و عربستان سعودی - می كند." فقط ترامپ روشی را در پیش گرفته است كه با كمك به كشورهای منطقه همچون عربستان و امارات در دستیابی به فن اوری هسته ائی به بهم ریختگی بیشتر منطقه منجر شده تا زمینه مصرف این تسلیحات را فراهم نموده و سطح كیفی مسابقه تسلیحاتی در منطقه را هم افزایش داده و به مسابقه تسلیحاتی هسته ائی هم دامن زند.
منبع: سرمقاله روزنامه ستاره بامداد مورخ 15/12/1396 با عنوان مسابقه تسلیحاتی متعارف یا غیرمتعارف؟ و اضافه نمودن خلاصه.
لینك كوتاه: http: //www.setaresobh.ir/fa/news/main/24940
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب