بافت مغزی انسان پرورش داده می شود

به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از انگجت، استفاده از ارگانوئیدهای(organoids) مغز كه از سلول های بنیادی تولید شده اند، یك روش امیدوار كننده برای مطالعه مغز هستند، اما طولانی ترین مدتی كه آنها در آزمایشگاه زنده مانده اند، فقط 5 هفته است.
اكنون محققان موسسه مطالعات بیولوژیكی "سالك"(Salk) در آمریكا اخیرا یك ارگانوئید مغزی به اندازه یك لوبیا را در یك موش كاشتند و آن را با یك پنجره شفاف پوشاندند.
این بافت توانست خون مورد نیاز خویش را از موش دریافت كند و تا 233 روز زنده بماند و خواص و رشد مشابهی كه در یك نوزاد می توانست داشته باشد، داشت.
این یك پیشرفت بزرگ برای ارگانوئیدها است و می تواند به دانشمندان كمك نماید تا بیماری های روحی و صدمه های مغزی را مطالعه و درمان كنند.
گروه محققان دریافت كه می تواند تنها با تامین خون مورد نیاز، سلول ها را برای یك دوره طولانی تر زنده نگه دارد. ازاین رو مقدار كمی از بافت مغز موش را برداشتند و ارگانوئیدها را به قسمتی غنی از رگ های خونی مغز موش پیوند زدند.
برای نخستین بار، عروق خونی از میان ارگانوئید عبور كرد و ارگانوئید عصب های جدید و سلول های پشتیبانی از عصب موسوم به "آستروسیت"(astrocytes) یا اختریاخته تولید كرد.
اختریاخته، یاخته ای گلیایی (پی بانی) و ستاره شكل است كه تغذیه و حفاظت یاخته های عصبی را بر عهده دارد.


به شكل شگفت انگیزی، عصب های پیوند زده شده، ارتباطات خویش را با یكدیگر و ارگان میزبان برقرار كردند و با هم همگام می شدند.
"عابد الفتاح منصور"، محقق این مطالعه اظهار داشت: این نشان داده است كه افزایش تامین منابع خون نه تنها سبب شد كه ارگانوئید مدت بیشتری سالم بماند، بلكه آن را برای دستیابی به سطح پیچیدگی عصبی كه به ما در درك بهتر بیماری های مغز كمك می نماید، یاری كرد.
بنابراین آیا بافت مغز انسان، موش را هوشمند یا خودآگاه می كند؟ متاسفانه یا خوشبختانه (بسته به نحوه نگاه كردن به آن) این چنین نیست. یك روز بعد از كاشتن بافت مغز انسان در مغز موش ها، اشتباهات كمتری در حل معماها داشتند، اما روز بعد، آنها به شكل همان موش های نرمال عمل كردند.
هدف، در هر صورت، باهوش تر كردن موش ها نبود، بلكه هدف توسعه و پیشرفت تحقیقات در زمینه ارگانوئید بود تا بتوان از آن برای درمان انسان بهره برد.
دانشمندان معتقدند كه با پرورش موفق آنها در حیوانات آزمایشگاهی، می توانند بهتر درك كنند كه چگونه مغز انسان هنگام سلامت و بیماری رشد و عمل می كند.
یكی دیگر از محققان پروژه اظهار داشت: این كار ما را یك قدم به یك نمایش واقعی تر و كاركردی از مغز انسان نزدیك می كند و می تواند به ما در طراحی درمان های بهتر برای بیماری های عصبی و روانپزشكی كمك نماید.