امید ها را ناامید نكنید
نیو وبلاگ: وقتی تیم ملی اصلی را تحویل نمی گیریم، معلوم است با تیم دوم مان هم بد تا می نماییم.
درست در روز هایی كه اغلب باشگاه های لیگ برتری حاضر نیستند بازیكن به تیم ملی امید بدهند، مسعود سلطانی فر و صالحی امیری به دعوت رئیس فدراسیون فوتبال به تمرین تیم امید رفتند تا شاید شاگردان كرانچار برای دقایقی در كانون توجه قرار بگیرند و اهالی فوتبال این واقعیت را به خاطر بیاورند كه تیم امید هم باید به اندازه تیم ملی برای ما مهم باشد. این تیم كه در واقع حكم تیم ملی سال های آینده ما را دارد، در تمام چند دهه اخیر مورد بی مهری و بی توجهی بوده و همین مبحث به اندازه كمبود امكانات و ضعف دانش، در غیبت طولانی فوتبال ایران در المپیك نقش داشته است.
حالا، اما باید رویه را تغییر داد و با این تیم مهربان تر رفتار كرد. این كه در فاصله تنها چند هفته تا آغاز بازی های آسیایی جاكارتا، هنوز برخی بازیكنان تیم ملی امید در تمرینات این تیم شركت نمی كنند، به تنهایی گواهی می دهد هنوز همان نگاه قهرآمیز را به تیم ملی دوم فوتبال كشورمان داریم. البته چه توقعی است؟ وقتی تیم ملی اصلی را تحویل نمی گیریم، معلوم است با تیم دوم مان هم بد تا می نماییم.
توقع این است كه فدراسیون فوتبال به هر طریقی شده باشگاه ها را به همكاری با تیم ملی امید مجاب كند. این كه وزیر ورزش و رئیس كمیته ملی المپیك همزمان به تمرین تیم ملی امید بروند، اتفاق قابل تحسینی است، اما به تنهایی برای پشتیبانی از كرانچار و شاگردانش كافی نیست. چند هفته دیگر در جاكارتا و چند ماه بعد در رقابت های انتخابی المپیك، نه مسعود سلطانی فر مقرر است برای تیم استیلی و كرانچار پاس گل بدهد و نه صالحی امیری می تواند برای این تیم گل بزند. دست مهدی تاج و وزیر ورزش و رئیس كمیته ملی المپیك بابت پشتیبانی از تیم امید درد نكند، اما این تیم پیش از هر چیز بازیكنانش را می خواهد. * این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۱ مرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب