آشنایی با راهكارهای كشورهای جهان در برابر زلزله

به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، از زمان زمین لرزه فاجعه بار 7. 4 ریشتری "رودبار و منجیل" 27 سال و از تراژدی ویرانگر 6. 6 ریشتری "بم" 14 سال می گذرد و در این سالها فرصت مطالعاتی و اجرایی كافی برای مقابله با بحران وجود داشته است. اما برای عبور از خطری كه هر لحظه یك نقطه از كشور زلزله خیز ایران را تهدید می كند هر وقت آغاز به كار شود یك موهبت است و باید با الگوبرداری درست از راهكارهای علمی كشورهای پیشرو در این زمینه از فجایای احتمالی در آینده جلوگیری شود.

ایسنا در یك سال قبل سلسله گزارش هایی را درباره تدابیر و راهكارهای دیگر كشورهای زلزله خیز جهان برای مقاوم سازی برابر این بلای طبیعی و عبور از بحران های بعد از وقوع زمین لرزه منتشر كرده است. در این مطلب قصد داریم بار دیگر به مرور این راهكارها بپردازیم.

1- مكزیك

مكزیك پنج سال بعد از زلزله فاجعه بار و ویرانگر 1985 كه جان حدود 10 هزار نفر را گرفت، مجهز به یكی از موثرترین سیستم های اخطار دهنده زلزله شد.

زمین لرزه "مكزیكوسیتی" در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۵ میلادی، برابر با ‎۲۸ شهریور ۱۳۶۴، ساعت ۱۳: ۱۷: ۴۷ به زمان "یو. تی. سی"( ساعت هماهنگ جهانی) در مكزیك و در منطقه "خالیسكو" مكزیكوسیتی رخ داد.

ژرفای این زلزله 20. 2 كیلومتر بود و بزرگی آن Mw 8(ریشتر) اعلام گردید.

زمین لرزه به وقت محلی در روز پنجشنبه، ساعت 7 بامداد رخ داد.

در این زلزله 412 ساختمان بعلاوه ۶۰ درصد ساختمان ها در "Ciudad Guzman" خراب شد. رانش زمین در این زلزله بوجود آمد و سونامی هم در آن گزارش شد.

شمار كشتگان این زلزله وحشتناك حدود 9500 نفر بود. تعداد زخمی ها هم 30 هزار نفر برآورده شده و بی خانمان شدگان هم 100 هزار نفر اعلام شدند.

پنج سال بعد از زلزله ویرانگر1985 كه جان حدود 10 هزار نفر را گرفت، مكزیك مجهز به یكی از موثرترین سیستم های اخطار دهنده زلزله موسوم به "SASMEX" شد. SASMEX مخفف عبارت انگلیسی Seismic Alert System of Mexico به مفهوم "سیستم اخطار لرزه ای مكزیك" است.



سیستم اخطار لرزه ای مكزیك شامل بیش از 8200 سنسور لرزه ای است كه در فعال ترین منطقه از نظر زلزله واقع شده كه بین "خالیسكو"، "میچوآكان"، "گوئررو"، "اوآكساكا" و "مكزیكوسیتی" قرار دارد.

در یك بخش اساسی از سیستم، سنسورها نخستین لرزش زمین را تشخیص می دهند و "SASMEX" شدت زمین لرزه را محاسبه می كند. اگر میزان برآورد لرزه در مقیاس ریشتر بیشتر از 5. 5 باشد، اطلاعیه های اخطار بلافاصله به مقامات دولتی و محلی و كانون های مراقبت های اورژانس در تمام مناطق مستعد خطر ارسال می گردد. هشدارهای انبوه با استفاده از آژیرها، رادیوهای AM و FM و تلویزیون پخش می شوند، بنابراین جامعه و اقشار در معرض خطر برای آماده سازی و نجات جان خود فرصت دارند.

این سیستم بسیار كارآمد است و هم اكنون به نجات جان بسیاری كمك كرده است.

"لوئیس فیلیپو پوئنته"، رئیس سازمان حفاظت شهری مكزیك در این زمینه می گوید: در ماه آوریل 2014، زلزله ای با شدت 7. 2 ریشتر در ساحل غربی مكزیك نزدیك به "آكاپولكو" رخ داد. اخطار در كمتر از 10 ثانیه به هفت شهر اصلی مكزیك كه در معرض خطر قرار داشتند ارسال شد و بعد از وقوع زلزله، هیچ گونه تلفاتی گزارش نشد.

به غیر از ارتقای سیستم اخطار اولیه، مكزیك همینطور به صورت گسترده ای در تقویت و ساختن زیرساخت های اصلی خود، از لحاظ ضد زلزله بودن در مسیری صحیح سرمایه گزاری نموده است. اغلب ساختمان های حیاتی آن مانند بیمارستان ها هم اكنون با قوانین اصلاح شده ساختمان سازی در سال 2004 در مكزیكوسیتی مطابقت دارند و باید با بتن و فولاد تقویت شوند تا توسط زمین لرزه فرو نریزند.

2-ژاپن

ژاپن در حد فاصل سال های 1945 تا 1995، 14 زلزله با بزرگای بیشتر از 6. 5 درجه را تجربه كرده است و تا پیش از زلزله كوبه در سال 95 میلادی مجموعا بیش از 8000 نفر جان خویش را بر اثر این بلایا از دست دادند. اما زلزله كوبه به تنهایی جان بیش از 6400 نفر را گرفت و بنابراین اقدامات ژاپن بعد از این اتفاق شكل و شمایل خاصی پیدا كرد.

در هفدهم ژانویه 1995، شهر كوبه دومین بندر بزرگ این كشور با یك زمین لرزه 7. 3 ریشتری به مدت 200 ثانیه لرزید و به كلی نابود شد، بزرگراههای این كشور از هم گسستند، خیلی از ساختمان ها فرو ریخت و پل های زیادی منهدم شد. این زلزله شوك بزرگی در كشور تولید كرد و باعث شد همه به خطرهای زلزله پی ببرند.

ویرانی شهر كوبه به مردم ژاپن این احساس را داد كه با وجود به انتها رسیدن جنگ جهانی دوم، ژاپن همچنان صدمه پذیر است.



در نتیجهٔ این زمین لرزه شش هزار و ۴۳۳ نفر كشته و بیش از ۴۳ هزار نفر زخمی شدند. حدود ۱۰ درصد از كل تلفات این زلزله به دلیل آتش سوزی تاسیسات شهری بعد از وقوع زمین لرزه بود. در جریان این زمین لرزه، حدود ۲۵۰ هزار ساختمان و تاسیسات زیربنایی تخریب شدند. خرابی های گسترده ناشی از این زمین لرزه، سبب بی خانمان و آواره شدن ۳۰۰ هزار نفر شد. ژاپنی ها خسارت وارده به شهر كوبه و مناطق مجاور آن را در مجموع حدود یكصد میلیارد دلار برآورد كردند.

تجربه های علمی بدست آمده از زمین لرزه كوبه

1- ضرورت افزایش سطح استانداردهای ایمنی در ساختمان ها و زیرساخت های شهری، حتی در مناطقی كه احتمال زمین لرزه در آن ها كمتر است.

2- تقویت و ایمن سازی شبكه های حیاتی شهری مانند خطوط ارتباطاتی، شبكه های برق، آب و گاز در شهرهای بزرگ.

3-ضرورت افزایش سطح هماهنگی میان نیروهای كمكی و دستگاههای شهری.

4-توجه علمی و سازمان یافته به ناهنجاری های اجتماعی و مشكلات روانی.

مبارزه با زلزله از مقاوم سازی تا جداسازی

خسارت های زلزله قابل پیش بینی نیست و زلزله های قوی تر از شش ریشتر می توانند وسایل موجود در فضای بسته را به حركت درآورند و یا سبب سقوط و واژگونی آنها شوند كه این مورد به همراه آوار یكی از مهمترین خطرات موجود به حساب می آید.

موضوع دیگری كه وجود دارد افزایش خطر با افزایش ارتفاع طبقات است. طبقات بالاتر ساختمان شدیدتر می لرزند و خسارت بیشتری به بار می آورند.

جدیدترین فناوری مورد استفاده در ژاپن جداسازی یا ایزوله سازی ساختمان از لرزش نام دارد كه تحقیقات مربوط به آن از 15 سال پیش آغاز شده است.

در این فناوری ساختمان با استفاده از سازه های بلبرینگ مانند از پی جدا می گردد و در واقع نسبت به لرزش های پی ساختمان ایمن می ماند.

این ساختمان ها در زلزله های مختلفی مورد آزمایش قرار گرفته اند و به قول ساكنان، حتی در زمان وقوع زلزله هایی به بزرگی 8 ریشتر و بالاتر، هیچ قفسه كتابی واژگون نشده و هیچ وسیله ای از روی میز به زمین نیفتاده است.



در فناوری جداسازی ساختمان از دو نوع بلبرینگ برای ایمن سازی استفاده می گردد. نوع اول بلبرینگ های با روكش لاستیكی است كه از صفحات فولادی و پلاستیكی تولید شده است. این بلبرینگ ها در دو طرف ساختمان قرار می گیرند.

نوع دوم بلبرینگ ها، عایق های ضدلرزه كشویی هستند كه با مكانیزم كشویی خود لرزه ها را تا حداكثر میزان ممكن دفع و بخش كوچكی از آن را به ساختمان منتقل می كنند كه سازه ساختمان به راحتی توانایی تحمل آن را دارد. این بلبرینگ های كشویی بین بلبرینگ های لاستیكی قرار می گیرند



.

در حال حاضر، این بلبرینگ ها تا 66 درصد میزان قدرت زلزله را دفع می كنند. ساختمان ام. تی سندای و برج های چندقلوی سندای از جمله ساختمان هایی هستند كه با این فناوری تولید شده اند و در زلزله 9 ریشتری سال 2011 به ترتیب 14 و 23 سانتیمتر به صورت افقی جابجا شدند و هیچ آسیبی ندیدند.

3- چین

چین به خاطر قرارگیری بر روی صفحات اورآسیا و اقیانوس هند زلزله های شدیدی را تجربه می كند و بنابراین در سال های اخیر اقداماتی كاملا سازمان یافته برای مقابله با زلزله و كاهش تلفات انجام داده است.

محققان و دانشمندانی كه در چین در رابطه با زلزله كار می كنند با پیچیدگی های خاصی مواجه هستند. تنوع و گستردگی وضعیت زمین و جنس خاك در مناطق مختلف، تفاوت میزان فعالیت گسل ها در بخش های مختلف، رشد اقتصادی سریع، گسترش بی رویه شهرها، كنار هم قرار گرفتن بافت های فرسوده و مدرن و مهم تر از همه جمعیت زیاد و متراكم در این كشور از جمله چالش های پیش روی مدیران و محققان این كشور بوده است.

پروفسور "ژانگ هن" یكی از محققان این كشور در زمینه زلزله، سامانه اطلاعاتی و لرزه نگاری قدرتمندی را بوجود آورده است كه دارای یك پایگاه داده 1800 ساله از زلزله های رخ داده در این كشور است و برپایه آنها فعالیت گسل های فعال این كشور مورد ارزیابی و پیش بینی قرار می گیرد.

در چین یك تیم تحقیقات ملی و 26 تیم تحقیقاتی استانی در زمینه مواجهه علمی با زلزله فعالیت می كنند كه مجموعا بیش از 3000 نفر در آنها در حال فعالیت هستند. هم اكنون یك لرزه نگار سراسری توسط محققان چینی در دست تولید و توسعه است كه نمونه های قبلی آن در خیلی از كشورها هم مورد استفاده قرار گرفته است.



پروژه های مطالعاتی در زمینه زمین شناسی و بررسی تغییرات ساختاری در پوسته زمین هم اهمیت ویژه ای در چین پیدا كرده است و چندین آزمایشگاه در این زمینه در دانشگاه های مختلف راه اندازی شده است.

در حال حاضر چین با بیش از 50 كشور در زمینه همكاری های تحقیقاتی و علمی در زمینه زلزله ارتباط دارد. همینطور در پروژه های دانشگاهی طراحی سامانه های پیش بینی زلزله مورد توجه خیلی از اساتید قرار دارد.

چین توانسته است هم اكنون بیش از 40 درصد جمعیت این كشور را با اقدامات و آموزش های لازم در جهت مقابله با زلزله و كاهش تلفات آشنا كند و بیش از 200 هزار نفر نیروی داوطلب برای آموزش این موارد در اختیار دارد.

تحقیقات در زمینه مهندسی زلزله یكی از اجزای جدانشدنی سیاست های دولت چین برای مقابله با فجایع ناشی از این پدیده است و بنابراین محققان و متخصصان این رشته هیچ محدودیتی برای تولید و پیگیری پروژه های تحقیقاتی خود ندارند.

در حال حاضر یك شبكه سراسری فعالیت كلیه گسل های چین را تحت نظر دارد و برپایه داده های زلزله های گذشته و تغییرات صفحات زمین، می تواند وقوع زلزله های احتمالی را پیش بینی نماید. میزان حساسیت این سامانه به اندازه ای است كه لرزه هایی را كه اندازه آنها از یك درجه هم كمتر است اندازه گیری می كند.

در سال 1998 سیاست های كلی دولت چین در چهار زمینه پاسخ سریع به زلزله، مدیریت لرزه نگاری، مدیریت ایمن سازی در برابر زلزله و پیش بینی زلزله ابلاغ گردیده است و در تمام استان ها با عنایت به میزان زلزله خیز بودن آنها اقدامات مقتضی انجام گرفته است.

در مناطق روستایی پروژه ای با عنوان "امنیت مناطق روستایی" اجرا می گردد. این پروژه جنبه های مختلفی دارد كه می توان از بخش های مهم آن به برنامه های آموزشی برای ساكنان روستاها در زمینه آمادگی پیش از بحران، مقاوم سازی خانه های روستایی و تولید ایستگاه های امداد اختصاصی اشاره كرد. این برنامه هم اكنون برای بیش از پنج میلیون خانوار روستایی اجرا شده است و همچنان ادامه دارد. نكته جالب توجه این است كه مناطق ایمن سازی شده در زلزله های سال 2005 و 2008 تلفات بسیار پایینی داشتند.

چین یك تیم بین المللی هم برای فجایع بزرگ جهان بوجود آورده است. تیم بین المللی امداد و نجات چین(سیسا) فعالیت گسترده ای در زمان وقوع زلزله های بزرگ در جهان داشته است. اعضای تیم سیسا در پی وقوع زلزله های بزرگ به كشورهای ایران، الجزایر و پاكستان اعزام شده و علاوه بر امدادرسانی در این كشورها به مطالعه و فعالیت های تحقیقاتی هم پرداخته اند.

4-آمریكا

ایالتهای كالیفرنیا و آلاسكا در آمریكا زلزله های شدیدی را تجربه كرده اند و بنابراین برنامه های وسیعی برای مقابله با این پدیده دارند.

زلزله منطقه "نورت ریج" كالیفرنیا كه در سال 1994 میلادی با بزرگی 6. 7 درجه در مقیاس بزرگای گشتاوری رخ داد، سبب صدمه دیدن 40 هزار ساختمان، بی خانمانی 20 هزار نفر و حدود 170 نفر كشته و زخمی شد و در آلاسكا هم زمین لرزه آلاسكا در 28 مارس 1964 برابر با هشتم فروردین ماه 1343 با بزرگی 9. 2 ریشتر رخ داد.

محققان زلزله شناسی اعلام كرده اند كه با عنایت به وقوع زمین لرزه های بزرگ در 20 سال قبل در این ایالت، احتمال وقوع زلزله ای با بزرگی بیشتر از هفت درجه تا سال 2024 بالای 80 درصد است و بنابراین نقشه های دقیقی از مناطق زلزله خیز و گسل های حساس در این ایالت تهیه شده است تا مقامات به طور محسوس تر و دقیق تری بتوانند برای وقوع زلزله در این مناطق آماده شوند و اقدامات لازم برای مدیریت بحران را انجام دهند.

مقاوم سازی سازه ها و بزرگراه های كالیفرنیا با صرف بودجه شش میلیارد دلار انجام شده و مقامات این ایالت با دفاع از این هزینه ها، اعلام كرده اند كه هزینه بازسازی و جبران خسارت های احتمالی بعد از زلزله های بزرگ چندین برابر این مبالغ بوده و بخشی از اثرات آن بر اقتصاد و درآمدهای دولتی، جبران ناپذیر است.

در زلزله سال 1971 سه بزرگراه اصلی و 42 پل بزرگ در كالیفرنیا به شدت صدمه دیدند و این تعداد در زلزله نورت ریج افزایش یافت به طوریكه در این زلزله بیش از 100 بزرگراه و آزادراه با صدمه جدی مواجه شده و تخریب آنها سبب كند شدن روند امدادرسانی گردید.

پیش بینی ها نشان داده است كه زلزله بعدی در كالیفرنیا حدود سه دقیقه به طول می انجامد و در صورت عدم آمادگی، 213 میلیارد دلار خسارت مالی و 2 هزار نفر كشته و 50 هزار زخمی برجای خواهد گذاشت.

در آلاسكا بعد از وقوع زلزله، "مركز اخطار سونامی ساحل غربی" تاسیس شد و دولت ایالت آلاسكا صدها میلیون دلار برای توسعه و تجهیز این مركز هزینه كرد. به علاوه موسسات خیریه آمریكایی هم در این زمینه همكاری ویژه ای داشتند.

این مركز مسئولیت دیده بانی و گزارش تغییرات جغرافیایی در محدوده آلاسكا را دارد و علاوه بر ایالت های ساحلی آمریكا، سواحل كانادا و مكزیك را هم پوشش می دهد.

حسگرهای این مركز توانایی شناسایی سونامی های بسیار عمیق در اقیانوس را دارد و می توانند تا عمق شش هزار متری سونامی را تشخیص دهند. زمانی كه شدت این امواج از محدوده مجاز فراتر برود هشدارهای ایالتی، ملی و یا بین المللی برپایه شدت سونامی فرستاده می شوند.

5-هند

رشد قارچ گونه ساختمان های ضعیف و نامقاوم در هند در كنار ساختمان های عظیم و لوكس و ساختمان های بزرگ دولتی و مراكز خرید در كنار یك جمعیت فوق العاده متراكم به منزله یك بمب ساعتی در هند است.

این كشور در 15 سال اخیر بیش از 10 زلزله بزرگ را تجربه كرده كه این زلزله ها سبب مرگ بیش از 20 هزار نفر شده است.

بر اساس مطالعات زمین شناسی در هند حدود 60 درصد مساحت این كشور در معرض زلزله قرار دارد. در واقع كمربند زلزله هیمالیا هر 50 سال در هند یك زلزله با بزرگای بیش از هشت ریشتر را بوجود می|آورد كه جان مردم این كشور را تهدید می كند.

مركز مدیریت بحران ملی هند برنامه های ویژه ای برای مقابله با زلزله دارد كه در ادامه بخشی از این برنامه ها مورد بررسی قرار می گیرد.

1-كمپین مطالعه و شبیه سازی زلزله های بزرگ

نكته جالب توجه در این كمپین، تلاش برای آموزش مردم در رابطه با ساختن خانه های مقاوم با حداقل امكانات است.

2 -ارزیابی صدمه پذیری ساختمان های هند در برابر زلزله

سازمان ملی مدیریت بحران هند ضمن بررسی مقاومت تمام مناطق این كشور، فهرستی از مناطق صدمه پذیر را منتشر كرده است و مقامات هر ایالت را موظف كرده است برای مقاوم سازی مناطق مختلف برنامه ریزی كرده وآموزش های لازم را به جامعه عرضه دهند.

3 -تدوین قوانین ساخت وساز برای مصالح مختلف

یكی از اقدامات جالبی كه سازمان ملی مدیریت بحران هند انجام داده است، تدوین قوانین ساخت وساز برای انواع مصالح است.

در قوانینی كه این سازمان تدوین كرده است، تمام مصالح متنوعی كه در این كشور به كار می روند، مورد ارزیابی قرار گرفته و برای هر كدام قوانینی وضع شده است.

نكته جالب توجه در این زمینه این است كه برای خانه هایی كه با استفاده از بامبو، چوب، نی و دیگر مصالح ابتدایی ساخته می شوند هم استانداردهای مقاومتی تدوین شده است.



4-شبیه سازی حوادث طبیعی و سازه های مقاوم در دانشگاه ها

دانشگاه های هند به خصوص در رشته های عمران و شهرسازی مطالعات فراگیری در رابطه با بلایای طبیعی و مقاوم سازی ساختمان ها انجام می دهند.

در این مطالعات، محققان سناریوهای مختلفی را در رابطه با زلزله، سیل، سونامی و دیگر بلایای طبیعی شبیه سازی كرده و با استفاده از نرم افزارهای مهندسی میزان مقاوت سازه های مختلف را در شرایط مختلف می سنجند.

نحوه اتصال دیوارها به یكدیگر، میزان مقاومت پی و استقامت درها و پنجره ها از جمله مواردی است كه در این شبیه سازی ها مورد ارزیابی و بررسی قرار می گیرد.

5-ایجاد تیم های جستجو و نجات زبده و كارآمد

در سال 2005 نیروی ملی واكنش به بلایای طبیعی در هند تاسیس شد. این سازمان تحت نظر وزارت كشور هند فعالیت می كند و آموزش های مدرن و تجهیزات به روز در اختیار نیروهای آن قرار دارد.

همكاری های بین المللی هند و استخدام مدرسان خارجی در پیشرفت و بهبود كارآیی این نیرو تاثیر بسزایی داشته است و بیش از 17 برنامه آموزشی بین المللی در زمینه آموزش های مقابله با زلزله، سیل، سونامی و حملات بیولوژیكی و شیمیایی در فاصله سال های 2006 تا 2009 برای این سازمان برگزار شده است.

این سازمان برنامه های آموزش عمومی زیادی را در سراسر هند برگزار می كند تا میزان آمادگی در برابر زلزله را در میان شهروندان هندی بالاتر ببرد.

6-شیلی

شیلی كانون رخداد بزرگترین زلزله تاریخ بوده است و بزرگترین زلزله تاریخ با شدت 9. 5 ریشتر در این كشور در سال 1960 میلادی به وقوع پیوسته است.

در سال 1960 زلزله ای با بزرگی 9. 5 و سونامی بسیار بزرگ شیلی را لرزاند كه از آن به عنوان نقطه عطف مبارزه با زلزله در این كشور نام برده می گردد.

پس از این زلزله مقامات این كشور به این نتیجه رسیدند كه زلزله مانند بارش باران و برف برای شیلی پدیده ای متناوب و همیشگی به حساب می آید و اگر قرار باشد بعد از هر زلزله یك فاجعه انسانی رخ دهد این كشور هیچ گاه روی آرامش را به خود نخواهد دید.

یكی از خصوصیت های مردم شیلی درباره زلزله این است كه آنها به طور كامل درباره اقدامات پیشگیرانه، رفتارهای حین زلزله و بعد از آن به خوبی آموزش می بینند و این مورد به كاهش تلفات كمك شایانی می كند. برای مثال سرعت تخلیه مردم از بنادر و مناطق حساس در پی اعلام هشدارهای زلزله و سونامی به خاطر آموزش صحیح و تمرین اصولی، بسیار زیاد است.



كشور شیلی از كشورهای نسبتا پیشرفته در زمینه مطالعات زلزله شناسی و مهندسی زلزله و مدیریت بحران است. متخصصان این كشور از دانشمندان شناخته شده در دنیا هستند. بعد از زلزله های دهه 60 و 80 میلادی، مقامات این كشور با شبیه سازی اصول مقابله با زلزله در كالیفرنیا و كانادا مجموعه قوانینی برای ساختمان سازی در این كشور وضع كردند كه كمك شایانی به كاهش تلفات در زلزله های بعدی كرده است. ساختمان هایی كه در مناطق شهری ساخته می شوند، در برابر نیروهای عمودی و افقی كه بر اثر زلزله به پی ساختمان وارد می شوند، مقاومت بسیار خوبی دارند و می توان گفت مقاوم ترین ساختمان ها در شیلی ساخته می شوند.

تلاش های علمی و آكادمیك شیلی هم در این زمینه بسیار گسترده بوده است. برای نمونه دكتر رائول ماداریاگا كه استاد برجسته زلزله شناسی در دانشگاه پاریس بوده است(اكنون بازنشسته شده) تبار شیلیایی دارد. در زمینه های علمی این كشور در عرصه های بین الملی بسیار فعال است به نحوی كه شانزدهمین كنفرانس جهانی مهندسی زلزله در شهر سانتیاگو در سال 2016 در این كشور برگزار گردید. از نظر توسعه زیرساخت های مناسب هم در سال های اخیر هم از نظر تولید سامانه اخطار پیش هنگام سونامی و هم تولید سازمان مستقل برای مساله مدیریت سانحه (ONEMI) شیلی كارنامه مثبتی دارد. همینطور آیین نامه های ساختمانی زلزله در این كشور به طور منظم به روز می گردد.