۴ نوآوری پزشكی كه شاید نابینایی را درمان كنند
نیو وبلاگ: نابینایی وضعیتی است كه بیمار در آن ادراك بینایی ندارد و علت آن عوامل فیزیولوژیكی یا عوامل عصبی است. پزشكان در سراسر جهان نوآوری هایی را انجام داده اند كه بعضی از آنها امكان دارد به درمان نابینایی كمك كنند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، در این خبر می خواهیم چهار نوآوری پزشكی كه امكان دارد در درمان نابینایی موثر باشد را معرفی نماییم.
"كاشت قرنیه ای"(Corneal Inlay)
كاشت قرنیه ای كه به نام كاشت درون قرنیه ای هم شناخته می شود، روشی است برای درمان پیرچشمی كه در آن یك كاشتنی زیست سازگار داخل قرنیه كار گذاشته میگردد. از این روش برای كاهش وابستگی بیمار به عینك مطالعه و بهبود دید نزدیك و میانه سود برده میگردد. بیمار سپس عمل كاشت درون قرنیه ای قادر میگردد اموری همچون خواندن صفحه تلفن همراه، خواندن قیمت های زده شده روی اجناس در فروشگاه ها و خواندن صفحه نمایش كامپیوتر و هر كاری كه نیاز به دید نزدیك خوب داشته باشد را بدون استفاده از عینك به انجام برساند. كاشت های قرنیه ای در ابعاد بسیار كوچك، نازك و نفوذپذیر به منظور غذارسانی به بافت قرنیه ساخته می شوند. عموماً این كاشت ها در یك چشم و بیشتر در چشم غیرغالب بیمار كار گذاشته می شوند.
لنزهای "نانو- الماس"(nano-diamonds)
"گلوكوم" یا "آب سیاه"(Glaucoma) یكی از شایع ترین بیماری هایی است كه می تواند منجر به نابینایی شود. داروهای بسیاری در پروسه درمان این بیماری تجویز می شوند، اما عوارض جانبی زیادی دارند و از سویی مصرف طولانی مدت آنها با طبیعت طبیعی انسان مغایرت دارد و برای انسان دشوار است.
آب سیاه یا گلوكوم اصطلاحی برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با علت های متفاوت ولی اثری بالینی و مشترك بر روی چشم و عصب بینایی و وابسته به فشار داخل چشمی است.این مشكل می تواند به بینایی چشم لطمه برساند كه غیرقابل برگشت است و در صورت عدم معالجه سبب كوری میگردد. به زبانی ساده علت آن افزایش شدید فشار زلالیه یا همان ماده درون چشم است.
هرچند كه لنزهای تماسی جدید می توانند تحویل داروهای لازم را ساده و موثر انجام دهند. قطره چشمی "تیمولول مالئات"(timolol maleate) می تواند به نانو الماس های جاسازی شده در لنزهای تماسی، وصل شده و سپس دارو می تواند به صورت خودكار اداره شود.
همانطور كه اشك های طبیعی چشم با "نانو الماس"(nano-diamonds) ارتباط برقرار می كنند، قطره چشمی تیمولول در طول زمان آزاد میگردد و بیماری را كنترل می كند.
"ژن درمانی" (Gene Therapy)
در برخی موارد جهش های ژنتیكی می توانند سبب احداث بیماری ها و اختلالاتی در چشم افراد شوند. یكی از این شرایط، "دیستروفی شبكیه"(retinal dystrophy) است و مربوط به جهش ژنتیكی در ژن "RPE۶۵" است كه منجر به ایجاد یك بیماری نادر چشم میگردد كه موجب دژنراسیون شدید بصری میگردد.
سال گذشته، سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریكا اعلام نمود كه ژن درمانی می تواند برای درمان این بیماری موثر باشد. در ژن درمانی این بیماری از یك ویروس كه یك شكل غیر متضاد ژن را حمل می كند، استفاده میگردد و ویروس مذكور به داخل ناحیه لطمه دیده تزریق میگردد.
این ویروس، سپس همانند دیگر ویروس ها عمل كرده و سلول ها را مورد هدف قرار می دهد و دی.ان.ای آنها را به صورت معمول به سلول تزریق می كند و كد ژنتیكی سلول ها را از بین می برد.
با این حال، در مورد ژن درمانی، این دقیقا همان چیزی است كه شما می خواهید، از آنجائیكه نه تنها كد ژنتیكی جهش یافته سلولی ثابت شده و با DNA سالم جایگزین می شود، بلكه DNA اصلاح شده در سراسر چشم، پخش شده و جهش را اصلاح كرده و بیماری چشمی افراد را درمان می كند.
"پروتزهای بینایی"(Bionic Eyes)
پروتزهای بینایی كه اغلب بعنوان "چشم بیونیك"(bionic eye) نامیده می شوند، یك دستگاه بینایی تجربی می باشد كه برای بازگرداندن دید عملكردی در افراد مبتلا به نابینایی جزئی یا كامل در نظر گرفته شده است. در خیلی از دستگاه های توسعه یافته كه معمولا در كاشت حلزونی یا دستگاه های بیونیك گوش كاربرد دارند، از پروتزهای عصبی استفاده میگردد كه از اواسط دهه ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفته اند. ایده استفاده از جریان الكتریكی برای میسر ساختن بینایی به قرن ۱۸ باز می گردد، كه توسط بنجامین فرانكلین، تیبریوس كاوالو و چارلز لیروی مورد بحث قرار گرفته است.
توانایی دادن بینایی به یك فرد نابینا از راه چشم بیونیكی، بستگی به موقعیت محل از دست دادن بینایی دارد. در مورد پروتزهای شبكیه كه رایج ترین پروتزهای بینایی در حال توسعه هستند(به علت سهولت دسترسی به شبكیه)، بیماران مبتلا به ضایعات بینایی، در صورتیكه علت بیماری آنها انحطاط سلول های گیرنده نور در چشم باشد، بهترین نامزد برای درمان هستند. در صورتیكه اعصاب بینایی، قبل از شروع نابینایی به خوبی توسعه یافته باشند، این فرایند بیشتر موفقیت آمیز خواهد بود. افرادی كه نابینایی مادرزادی دارند، امكان دارد فاقد عصب بینایی كاملاً توسعه یافته باشند كه معمولاً پیش از زایمان پیش می آید. البته انعطاف پذیری عصبی این امكان را به وجود می آورد كه عصب و بینایی، پس از كاشت پیشرفت كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب