نتایج یك تحقیق علمی در مورد بهره وری كشاورزی
کارایی تولید محصول پیاز در ایران
به گزارش نیو وبلاگ، محققان ایرانی به بررسی کارآمدی تولیدکنندگان پیاز در استانهای مختلف کشور پرداخته اند با بهینه سازی استفاده از منابع، به بهبود عملکرد و کاهش هزینه های تولید در این بخش کمک کنند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، کارآیی در تولید، یکی از مفاهیم مهم اقتصادیست که نشان دهنده عملکرد بنگاه ها و بخش های مختلف اقتصادیست. کارآیی بصورت کلی به میزان راندمان از منابع محدود مانند زمین، آب و نیروی کار اشاره دارد. هر چه قدر یک واحد تولیدی بتواند با بهره گیری از مقدار مشخصی از منابع، بیشترین مقدار محصول را تولید نماید، آن واحد از کارآیی بالاتری برخوردارست. در عرصه کشاورزی، کارآیی به مفهوم بهینه سازی استفاده از منابع پایه مانند آب و زمین است که منجر به افزایش تولید و کاهش هزینه ها می شود. از آنجا که منابع کشاورزی محدود هستند، بررسی میزان موفقیت کشاورزان در استفاده بهینه از این منابع اهمیت زیادی دارد.
ایران باتوجه به شرایط اقلیمی و منابع طبیعی موجود، یکی از تولیدکنندگان مهم پیاز در جهان است و به عنوان دهمین تولیدکننده بزرگ این محصول شناخته می شود. برمبنای آمارهای سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، تولید پیاز در ایران طی سالهای اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. با این وجود، بررسی ها نشان می دهند که در خیلی از مناطق کشور، استفاده از منابع برای تولید این محصول بطور کارا صورت نمی گیرد. بطورمثال مصرف آب برای آبیاری پیاز در بعضی استانها بیش از نیاز واقعی این محصول بوده است. این مسئله نشان میدهد که بهینه سازی استفاده از منابع برای تولید پیاز می تواند تاثیر زیادی در افزایش راندمان و کاهش هزینه ها داشته باشد.
مصطفی مردانی نجف آبادی، دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان و یکی از همکارانش با همراهی دانشگاه شیراز، تحقیقی را جهت بررسی کارآیی تولید پیاز در استانهای مختلف کشور انجام داده اند. هدف این پژوهش، ارزیابی میزان راندمان تولیدکنندگان پیاز و شناسایی عوامل موثر بر کاهش کارآیی بوده که با بهینه سازی استفاده از منابع، عملکرد این بخش بهبود یابد.
در این مطالعه، محققان از روش هایی به نام «تحلیل پوششی داده ها (DEA)» و «تحلیل پوششی داده های بازه ای (IDEA)» استفاده کردند. این تکنیک ها به آنها امکان می دهد تا کارآیی فنی تولید پیاز را در ۲۳ استان کشور ارزیابی کنند.
در این مطالعه، هزینه های مربوط به شش نهاده اصلی شامل دستمزد نیروی کار، اجاره زمین، اجاره ماشین آلات و تجهیزات، هزینه آب آبیاری، کود و آفت کش ها به عنوان ورودی های تولید در نظر گرفته شد. سپس، میزان تولید ناخالص به عنوان خروجی بررسی گردید تا کارآیی واحدهای تولیدی در هر استان سنجیده شود.
نتایج این پژوهش نشان داد که در بیشتر استانهای تولیدکننده پیاز، شرایط مناسبی برای افزایش کارآیی وجود دارد. این به این معناست که با بهبود مدیریت منابع و بهینه سازی استفاده از آنها، می توان عملکرد تولیدکنندگان پیاز را ارتقا داد. یافته ها همین طور حاکی از آنست که بیشترین میزان اختلاف بین هزینه های واقعی و هزینه های مطلوب مصرف نهاده ها مربوط به نهاده های آفت کش، آب آبیاری، زمین و نیروی کار است.
تحلیل داده ها با بهره گیری از مدل IDEA نیز نشان داد که این مدل انعطاف پذیری بالایی در برخورد با داده های غیردقیق دارد و می تواند نتایج قابل اعتمادی عرضه نماید. بطور کلی، نتایج نشان می دهند که هیچ یک از استانها بصورت کامل کارا عمل نکرده اند، اما با بهینه سازی و استفاده مناسب از منابع، امکان بهبود کارآیی در تولید پیاز وجود دارد.
یافته های پژوهش اهمیت زیادی در بهبود کارآیی تولید پیاز در کشور دارند. باتوجه به تفاوت های قابل توجه بین استانهای مختلف در استفاده از منابع، برنامه ریزی دقیق و مدیریت مناسب می تواند به اختصاص بهینه منابع و کاهش هزینه ها کمک نماید.
نتایج این پژوهش نشان می دهند که استان مازندران به عنوان کاراترین استان در تولید پیاز شناسایی شده است، اما حتی در این استان نیز می توان با اصلاح روش های تولید، کارآیی را افزایش داد. بهبود کارآیی در تولید پیاز می تواند تاثیرات قابل توجهی در پایین آوردن هزینه ها و افزایش سودآوری کشاورزان داشته باشد.
قابل ذکر است این نتایج جالب توجه علمی در فصلنامه «اقتصاد کشاورزی» که وابسته به انجمن اقتصاد کشاورزی ایران است، انتشار یافته اند. این نشریه به طور دقیقتر به بررسی موضوعات در رابطه با اقتصاد کشاورزی و بهینه سازی استفاده از منابع در این بخش می پردازد.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب