دریاچه ارومیه تا سال ۲۰۳۰ خشک نمی شود
نیو وبلاگ: پژوهشگران دانشگاه تهران، روی تغییرات مکانی و زمانی مساحت آبی دریاچه ارومیه را تا سال 2030 به تفکیک فصول مختلف پیش بینی و ترسیم کردند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، پژوهش پژوهشگران دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران نشان میدهد که با وجود این که تا سال ۲۰۳۰ الگوهای داغ تشدیدشونده و نوسانی، در تمامی بخش های دریاچه ارومیه و در تمامی فصول غالب خواهند بود، دریاچه تا سال ۲۰۳۰ بطور کامل خشک نخواهد شد.
میثم ارگانی عضو هیأت علمی دانشکده جغرافیا و سرپرست این گروه تحقیقاتی با بیان این نکته اظهار داشت: «شدت و گستردگی فضاییِ خشکی در بخش های جنوبی دریاچه بالاتر از بخش های شمالی خواهد بود؛ بطوریکه آب در بخشهایی از بخش های شمالی بطور دائم وجود خواهد داشت. بخش های شرقی دریاچه، خشکی شدیدتر و گسترده تری را نسبت به بخش های غربی تجربه خواهند کرد. همین طور بر شدت و گستردگی خشکی در بخش های پیرامونی، میانی و مرکزی دریاچه افزوده خواهد شد، اما میزان این افزایش در بخش های پیرامونی و میانی بسیار بیشتر خواهد بود.»
وی درباره ی نتیجه ارزیابی تغییرات دریاچه مبنی بر فصول سال اظهار داشت: «شرایط دریاچه در فصل زمستان هم از نظر شدت و هم از نظر گستردگی خشکی بسیار بهتر از سایر فصول خواهد بود؛ بطوریکه نسبت به زمستان های گذشته تغییر چندانی نخواهد داشت. پس از زمستان، شرایط دریاچه در فصل بهار بهتر خواهد بود، هر چند شدت و گستردگی خشکی نسبت به گذشته در همین فصل بیشتر خواهد بود. دریاچه در تابستان و پاییز شرایط بسیار بدتری را نسبت به فصول دیگر هم از نظر شدت و هم از نظر گستردگی خشکی خواهد داشت و وضعیت پاییز بدتر از تابستان خواهد بود.»
ارگانی درباره ی تصاویر ماهواره ای مورد استفاده در این مطالعه توضیح داد: «تصاویر ماهواره ای سنجنده های TM و ETM ماهواره لندست از زمستان ۲۰۰۷ تا پاییز ۲۰۲۲ با بهره گیری از Google Earth Engine جمع آوری شد. این پایگاه داده دربردارنده ۶۴ تصویر شامل ۱۶ تصویر به ازای هر فصل است.»
استاد دانشگاه تهران درباره ی مدلهای به کار رفته در این پژوهش گفت: «ارزیابی صحت عملکرد مدلها نشان از برتری مدل Forest-based forecast در هر دو شاخص Forecast RMSE و Validation RMSE دارد. این مساله با نظریه این مدل در رابطه با تغییرات دریاچه ارومیه مطابقت دارد. به این معنا که مدل Forest-based forecast برای پیش بینی روند تغییرات پدیده هایی مانند دریاچه ارومیه مناسب می باشد که در گذشته از روند تغییرات مشخصی پیروی نکرده و تغییرات فصلی نامنظمی دارند.»
عضو هیأت علمی دانشکده جغرافیا همین طور اضافه کرد: «ما از مدل Space-time cube برای مدل سازی روند تغییرات در ابعاد زمانی و مکانی در گذشته و مدلهای پیش بینی Curve fit forecast، Exponential smoothing forecast و Forest-based forecast برای پیش بینی مکانی-زمانی تغییرات در آینده استفاده کردیم. خروجی مدلهای پیش بینی نیز بصورت مدلهای Space- time cube است که بمنظور استخراج الگوهای تغییرات مکانی-زمانی از مدل Emerging hotspot analysis استفاده شد. بمنظور ارزیابی صحت عملکرد مدلها نیز دو شاخص Forecast RMSE و Validation RMSE به کار رفت که شاخص اول میزان مطابقت هر سری زمانی با منحنی برازش شده و شاخص دوم دقت پیش بینی را ارزیابی می نماید.»
عضو هیأت علمی گروه سنجش از دور و GIS دانشکده جغرافیا در آخر تاکید کرد: «عمده مطالعات در رابطه با کاهش شدید آب دریاچه ارومیه به نتایج ناشی از کاهش آب، بررسی عوامل مؤثر و احیا و مدیریت آب معطوف بوده و پیش بینی روند تغییرات مکانی و زمانی دریاچه در آینده، به رغم اهمیت بسیار زیاد آن، مورد توجه قرار نگرفته است. در صورتیکه شناخت روند آتی دریاچه ها برای تدوین برنامه های مدیریت منابع آب پایدار و کاهش نتایج نامطلوب آن لازم است.»
جزئیات مربوط به روش کار و نتایج این مطالعه در تازه ترین شماره نشریه Hydrological Science Journal انتشار یافته و بوسیله پیوند زیر در دسترس است:
Spatiotemporal forecasting of water change trends in Urmia Lake through to 2030، using STC-based models (https: //www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02626667.2024.2383879)
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب