ما و راه روس ها به جنوب؟!
نیو وبلاگ: با سه اگر شروع میكنم و این آخرین یاداشت سال 1396 را مینویسم: 1- اگر ما بین آمریكا و روسیه حق انتخاب داشتیم شاید این یاداشت به گونه ائی دیگر تنظیم میشد! زیرا با این هرج و مرجی كه ترامپ در داخل آمریكا و روابط بین المللی به راه انداخته و در صدد بهم ریختن منطقه است هیچ فرجه ائی برای كار با آمریكا به نظر نمیرسد! و 2- اگر مدل توسعه ما و نحوه سیاست و حكومت در ایران امروز هم به گونه ائی دیگر بود باز این یاداشت شاید اصلا؛ نوشته نمیشد! و 3- اگر كمی زودتر به فكر ساماندهی اوضاع سیاسی اجتماعی داخلی می افتادیم و سیاست را به اهلش واگذار و عنصر تهور، ریسك پذیری و پذیرش لزوم تغییر را ملكه ذهن میكردیم.
در آنصورت میشد امید داشت از تحولاتی كه در شمال كشورمان در روسیه اتفاق می افتد بعنوان یك فرصت استفاده نماییم تا هم اینقدر در دنیا یكه و تنها كیسه بوكس هر مرد و نامرد نشویم و هم از سال 1397 شروع نماییم كمی اوضاع سیاست خارجی و روابط بین المللی خویش را سر و سامان دهیم.
مساله داخلی روسیه را به اهلش واگذار میكنم. آنچه برای من مهم است راهی است كه روسیه در آن قرار گرفته و معتقدم ایران می تواند در موفقیت روسیه در پیمودن صحیح این راه نقش ارزشمند و تعیین كننده ائی بازی كند و سهم خویش را هم ببرد. شرط لازم و كافی این امر در دام تبلیغات غربی نیفتادن، توجه به توانمندیهای كشور و خویش را در زمان قاجار فرض نكردن و استفاده از موقعیت ژئوپلیتیكی ایران است. خوشبختانه خواست ایران و مرد م روسیه در این زمینه با هم تطابق دارد.هم مردم روسیه دنبال یك كشور قوی و امن هستند و اقبالشان به پوتین از این منظر است و هم ما از یك روسیه تاثیر گذار در صحنه بین المللی نه تنها ضرر نمی نماییم بلكه با عنایت به دو اگر اول بالا سود هم میبریم. لازمه اش تحقق اگر سوم است و اینكه همچون زمان فتحعلیشاه نه به روسیه بنگریم و نه به سیاست و حكومت در ایران! متاسفانه ما وقتی حرف از رابطه با روسیه میشود با یك احساس نوستالژیك یا پطر كبیر و آبهای گرم خلیج فارس و حزب توده و صحنه خنجر زنی آن ! جلوی چشممان می اید و یا خویش را محقرانه در فضای یك قرن پیش قرار میدهیم و توجه نمی نماییم با این نگرش فتحعلیشاهی كه به روابط ایران و روسیه داریم در درجه اول به خود توهین میكنیم و نه اینكه ترس خویش را از روسیه نشان میدهیم!
شاید عنوان یاداشت تا حدی بتواند هدف من از نوشتن این مقاله را روشن كند اما اجازه دهید كمی با تعمق بیشتر به تصویر بزرگی كه در سالهای آتی در جلوی چشم ما قرار میگیرد نگاه نماییم و یك تصمیم جدی بگیریم! تصمیمی كه ما را با آن همه نقش ژئوپلیتیكی از بازیچه دست آمریكا خارج سازد. هیچ بازی ایی با یك كشور كه ریشه در عمق تاریخ داشته و الان هم اگر درست فكر و بازی كند میتواند یكی از عناصر تاثیر گذاری منطقه ائی و جهانی باشد بدتر از این نیست در روزیكه جمع ایران و گروه 5+1 دور هم نشسته و تائید میكنند ایران از برجام تخطی ندارد رویترز مخابره كند كشورهای اروپائی احتمالا" در یك تقسیم كار! و برای نگه داشتن آمریكا در برجام در صدد تحمیل قطعنامه های دیگر در برابر استراتژی توان دفاعی كشور و گرایش و عملكرد سیاست خارجی ایران در خاورمیانه كه تعیین آنها حق ایران است، بوده و مجددا" موجی از نگرانی داخلی تولید كنند!
روسیه دوران جدید را شروع كرده است. به نظر میرسد باردیگر خرس قطبی بیدار شده است و حداقل كاری كه ما می توانیم بكنیم اینست كه از نعره های این خرس برای خود فرصت بسازیم و به تثبیت بیشتر خود در معادلات منطقه ائی و بین المللی دست بزنیم. یقینا" فكر و رویكرد كاربرد سلاحهای روسیه سبب تولید تحولی در توازن جدبد استراتژیك در جهان خواهد شد. نیازی نیست ما وجه المصالحه جنگ سرد و مسابقه تسلیحاتی نوین بشویم. سخنرانیها و تحركات یك ماهه اخیر پوتین را نباید صرفا" برای انتخابات ریاست جمهوری این كشور و برای مصرف داخلی دانست. موضعگیریهای جدید پوتین در زمینه تحولات خارجی و ارتباطش با محیط پیرامونی روسیه سبب بهم خوردن ثبات استراتژیك به نفع روسیه شده است. انتخاب راهبرد بهترین رابطه با بازیگران منطقه ائی نشان از رویكرد جدید سیاست خارجی روسیه دارد و این ظرفیت سازی در سیاست خارجی این كشور منطقه را وارد مرحله جدید خواهد نمود. اما تنها راه باز برای توسعه سیاست خارجی روسیه در جنوب است كه مسیر توسعه استراتژیك روسیه است و ایران، افغانستان، پاكستان، تركیه و خاورمیانه در این مسیر قرار میگیرند. ایران میتواند و باید نقشی اساسی در این زمینه بازی كند تا با استفاده از ظرفیتهای تاثیر گذار روسیه با كاهش و صفر كردن تنشهای منطقه ائی بین قدرتهای رقیب منطقه همچون تركیه و عربستان سرمایه گذاریهای خویش را به سمت حل مشكلات داخلی خویش معطوف سازد.
البته این همه ماجرا نیست و فقط به پنجاه درصد ما مربوط میشود! آنچه به طرف روسها برمیگردد علاوه بر محاسبه استراتزیك همیشه دغدغه دارند كه نكند ایران با كارت آنها بازی كند! و كمی بدبیانه تر اینكه برخی از جناحهای روسی معتقدند ما بالاخره با آمریكا سازش میكنم و انتخابمان امریكائیهاست! اینكه این احساس چقدر درست است و یا ما چه نقشی در تولید این احساس حتی كاذب داشته ایم و چه اقدامی تا بحال برای برطرف شدن این احساس كرده ایم و آیا اصلا" به نفعمان هست كه این كار را بكنیم یا نه و چه برناهه ائی برای این مقوله داریم خود داستان دیگری است و به نوشته ائی دیگر نیازمند! سال خوبی داشته باشید و بهترینها را برای خوانندگان عزیز این یاداشتها از درگاه ایزد منان مسئلت دارم. شاد، سربلند، شاداب و دلشاد باشید. ان شاالله!
منبع: روزنامه ستاره بامداد مورخ 28/12/96
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب